XCO – Extreme Core Outdoor

Je denkt natuurlijk, waarom begint dit XCO verhaal met een herhaling van de titel? Dat is vanwege de SEO, Search Engine Optimization, meteen in de eerste alinea moet zoekmachine Google snappen waar iets over gaat en dan kan hij het makkelijk vinden (hmm… is Google eigenlijk wel een kerel?).

Dus dit verhaal gaat over XCO, wat staat voor Extreme Core, een fitnessvorm die mijn Utrechtse Sportschool Hrnstr33 al eeuwen aanbiedt, maar die ik nog niet had ontdekt.

Spinnen

Normaal spin ik op de Hrnstr, maar sinds corona fiets ik buiten de deur op mijn mooie randonneur in plaats van op een spinfiets in de sportschool en ik moet zeggen: dat bevalt prima. Je ziet nog eens wat en je krijgt er een kleurtje van op de koop toe. 😀

Strava houdt goed bij wat ik presteer op de fiets en dat valt gelukkig niet tegen. Ik ben toch echt wel een fietsliefhebber.

Dmsrndj met de drie Fietsketiers

Met mijn sportschoolvriendinnen fiets ik sinds corona een rondje op de tijd dat we elkaar normaal in de sprtschl treffen. Anderhalve meter afstand houden lukt best makkelijk als je allemaal op een eigen fiets zit en het groepje bleef beperkt tot drie enthousiastelingen, de andere twee zijn niet van die fietsers, althans, niet met ons.

Kortom, mijn woensdagochtenduitjes waren en zijn volledig corona-verantwoord.

Bij ons Fietsketiers gaat het er rustig aan toe; een van ons fietst op een gewone stadsfiets met van die stijve bejaardenfietstassen achterop, dus alle mogelijke aerodynamiek gaat aan ons voorbij. Dat de tweede lady en ikzelf op prachtige randonneurs fietsen met 24 versnellingen geeft ons geen voordeel; de stadsfiets gebiedt het tempo. We mogen blij zijn als we 17 km per uur fietsen, wat niet echt als sporten voelt voor mij. Voor mij is het het betere ‘jezelf uitlaten’, dat gepaard gaat met gezellig gebabbel onderweg en een prettig kopje koffie achteraf waarbij we de hele politiek van land en stad bespreken en dat was, en is, in de sociale armoe waartoe corona ons dwong óók de moeite meer dan waard.

Outdoor workouts

Ergens eind mei kwam de eerste verlichting van onze intelligente lockdown en mocht er weer in georganiseerd verband worden gesport, alles was goed, als het maar buiten plaatsvond en er anderhalve meter tussen de sporters zou zijn. Mijn sprtschl nam het initiatief om ‘outdoor workouts’ te gaan aanbieden. Dat is hip jargon voor buiten trainen en ergens in een park lichtelijk voor paal gaan staan met je oefeningen en je goede gedrag.

De drie fietsketiers namen zich voor om na het fietsen op woensdagochtend in te schrijven voor XCO – Extreme Core (voor de SEO). Een van ons deed dat al jaren en had de twee anderen zover gekregen om het een keer uit te proberen.

We probeerden de andere twee nog te enthousiasmeren maar die bleven liever in hun piere-eentje thuis een online bodyshapeles volgen. Alzo hebben wij als grpj sprtschlvrndnnn drie Fietsketiers en twee Nietsketiers in de gelederen door ons aller corona. Hoewel, Nietsketiers klopt feitelijk niet vanwege de gevolgde online trainingen maar het woordgrapje is te leuk.

XCO buis – XCO trainer

Enfin, zo gezegd, zo gedaan.

Ergens begin juni stond ik in een Utrechts parkje dichtbij huis met een rode stalen buis in mijn handen die eruit ziet als de snelle versie van het muziekinstrument ‘regenbuis’. Er zit net als bij een regenbuis grit in en het is de bedoeling dat je de bewegingen die je ermee maakt tijdens de training met enige fanatisme doet waardoor het grit in de buis heen en weer vliegt.

De XCO buis heet XCO trainer. Tot zover niet heel verrassend.

De oefeningen zijn vooral gericht op buik- en rugspieren, de ‘core’ in modern fitsness jargon. En ondertussen doe je alles vooral met je armen dus de kipfiletjes worden ook onder handen genomen. Zo heb je dubbel prijs: je werkt aan een sixpack en aan bovenarmen à la Michelle Obama. Wie wil dat nou niet?

Reactive impact

Een volledige XCO les duurt 45-50 minuten en moet leiden tot ‘reactive impact’. De XCO trainer is verzwaard en hij is er in verschillende maten. Mijn sprtschl heeft twee varianten: een lange dunne (M) en een korte dikke (L).

De korte dikke ziet eruit als de zwaarste van de twee (wat volgens het plaatje ook zo is, maar ik kende het plaatje niet toen ik voor het eerst ging XCO’en). Bij aanvang van de eerste les was er nog één buis over toen ik zover was dat ik de buis ging pakken, en je raadt het al: ik was veroordeeld tot de korte dikke. Lekker dan.

Doordat het grit heen en weer beweegt tijdens de oefeningen, is de belasting zwaarder dan wanneer je met gewichtjes traint. Het bewegende materiaal zou meer belasting geven dieper in de spiergroep of in het bindweefsel en dit heet in, alweer, schitterend Nederlands: ‘reactive impact’.

Je wordt er geen bodybuilder van, daarvoor is het gewicht te gering, maar je wordt er wel lekker strak van.

Spierpijn

De les wordt op opzwepende muziek gegeven en door de intensiteit waarmee je de buis heen en weer slingert, kun je er makkelijk 500 calorieën mee verbranden.

XCO hoort in het fitnessarsenaal tot de categorie ‘high impact workouts’.

De eerste XCO les leidde tot enorme spierpijn de dag erna in vooral mijn bovenarmen en schouderpartij aan de rugzijde. Fijn is dat, dat je sport en de volgende dag weet dat je écht iets hebt  gedaan.

Na de tweede keer had ik vooral spierpijn in mijn buikspieren en dat is tot op heden zo gebleven. Niet erg, ik werk graag aan de terugkeer van mijn sixpack.

Hoewel, ik wil er ook weer niet te veel voor moeten lijden.

Hoe dat zit, lees je verderop.

Debora

Onze XCO instructeur is Debora, een dame van onbestemde leeftijd met een felgekleurde legging en een bijpassende gele XCO (die van ons zijn roodbruin zoals hierboven) en aanstekelijk enthousiasme die ons stimuleert om bij elke oefening tot het gaatje te gaan.

Alle bewegingen hebben een eigen naam, zo hebben we de wave, de hammer, de shake, de twist en natuurlijk de golfswing. Debora kent alle bewegingen bij naam en gelukkig doet ze alles fanatiek voor en gooit er een ton inspiratie in: ‘Geef me de wave’ of ‘Pak hem, die golfswing’ of ‘Kom op met de hammer’. Ik volg met enige vertraging braaf alle hammers en twists.

Ondertussen hoor je Debora én de muziek op een koptelefoon want we hebben er ‘silent disco’ bij. Wij horen de muziek, maar de argeloze voorbijfietsende stadsgenoot ziet alleen een twaalftal vrouwen (mannen doen niet aan XCO, althans, niet die uit Utrecht) die heen en weer staan te zwaaien met een roodbruine buis in hun handen en een koptelefoon op het hoofd.

De muziek moet steeds harder van Debora, als je dat zou volgen, word je lawaaidoof op de koop toe. Maar goed, je bent dan wel lawaaidoof met een sixpack en Michelle-Obama-armen.

De optic

Deze week, toch al de vijfde les ofzo, kwamen we, na een flink intensieve training, aan bij de gruwel der XCO-oefeningen: de optic. Daar aangekomen hebben we al de afmattende mountain climbers en de afpeigerende burpees achter de rug, dus je tong hangt al ergens tussen je schouders en je knieën en het zweet gutst van je lijf.

En dan komt de optic.

De optic is een buikspieroefening waarbij je vanuit lig-stand omhoog komt in twee hammers tot zit-stand en ook weer in twee hammers terug naar lig-stand en dat alles een keer of acht tot tien na elkaar in Debora’s moordende tempo. Bij de hammer heb je de buis boven je hoofd en zwaai je dat ding op en neer met uitgestrekte armen, die in sportschooltermen ‘lange armen’ heten.

De optic is dus feitelijk een combinatie van de hammer met een buikspieroefening die zonder hammer al tot de categorie ‘knetter pittig’ hoort.

Je moet je daarbij voorstellen dat ik deze oefening doe waarbij ik omhoog kijkend het wonderschone bladerdek zie van beukenbomen die ongeveer honderd jaar oud zijn. En bij dat uitzicht moet je de optic doen.

Bladerdek

Op de foto hierboven zie je dat bladerdek. Ondertussen lig je je uit te sloven op de optic met de XCO trainer als een idioot heen en weer slingerend en jijzelf ondertussen uit alle macht proberend in een razend tempo met iets wat ooit buikspieren waren op en neer te gaan en dat je dan in een opwelling of misschien een vlaag van verstandsbevrijding besluit: ‘Het is extreem tijd voor een foto van het uitzicht. FUCK DIE OPTIC’.

Om beter beeld te krijgen van de optic hieronder een filmpje van Debora, begin op minuut 37:30 en je ziet en snapt waarom deze oefening zich voor mij tot het gruwelen-kabinet der sport kan rekenen.

Debora ondertussen, lacht er stralend bij.

(Copyright Youtube vlog: Sportschool Hrnstr33 te Utrecht)

App-groep met de sprtdms

De woensdagochtend-sportdames hebben vanzelfsprekend een app-groep en ik plaatste de foto van het bladerdek in de groeps-app met de tekst: ‘Uitzicht tijdens de optic’.

Reactie 1 – Nietsketier: ‘Wat is de optic?’

Reactie 2 – Fietsketier: ‘Hoe kan jij tijdens de optic een foto maken? Da’s pas een challenge.’

Tsja, ook in onze app-groep rukken de leenwoorden op.

Mijn antwoord: ‘Ik dacht letterlijk: ‘fuck die kl*** optic’ en heb mijn iPhone opgezocht en een foto gemaakt, liggend op mijn rug op de grond in het park.’

Buikbieren

Ik moet zeggen dat alle oefeningen, nu na een maandje XCO’en al veel makkelijker gaan, behalve de buikspieren, dat blijven buikbieren.

Maar ja, als je gaat liggen fotograferen tijdens de optic, dan wordt het natuurlijk nooit meer wat met dat sixpack.

4 juli 2020