Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Routinecontrole

In november 2017 stond een routinecontrole gepland bij de oogarts. Ik verwachtte dat hij alleen mijn blinde oog in ogenschouw zou nemen en dat ik snel weer op de stoep zou staan. Met argusogen bekeek hij de binnenkant van het oog met een apparaat waarbij afwisselend een blauw licht en dan weer een wit licht werd gebruikt.

Ik had veel bekijks.

Coassistenten en optometristen werden erbij geroepen, die keken hun ogen uit.

Mijn kapotte oog werd geïnspecteerd door een horde arendsogen. Aanzien doet gedenken.

Keulen

Wat mij niet gerust stelde, was dat de oogarts keek alsof hij het in Keulen hoorde donderen. Ik zag dat hij het even niet meer wist.

Hij wreef zijn ogen uit en keek nog een keer.

Hij dacht aan een steriele ontsteking of een nieuwe bloeding.

In het oog.

In het trubbeloog.

Mijn sukkeloog.

Ik denk dat ik naar hem zat te kijken als Jonas in de Walvis. Maar de oogarts liet zich door mij niet op zijn neus kijken.

Een hele serie acties zag het licht.

Geen heil

We leven nu alweer drie maanden verder. Sinds die controle ben ik maar liefst veertien keer in het ziekenhuis gezien.

Bij de apotheker kijk ik de pillendames vooruit. De paracetamol-omzet is in mijn postcodegebied omhooggeschoten.

Ik zie er even geen heil meer in. De oogdruk is niet onder controle te krijgen.

Ik kijk nergens meer van op.

Niet eens half.

Sukkeloog

Ik heb een sukkeloog.

Pillen helpen, maar die maken me futloos en niet eens ogenschijnlijk humeurig.
Ik beleefde de noviteit van een ‘ontlastende vochtpunctie’. Dat scheelde een aantal hoofdpijnaanvallen.

De welbekende ooginjectie kwam opnieuw van stal. En twee soorten extra oogdruppels.

Ik weet dat je een gegeven paard niet in de mond moet kijken, maar ik heb er tabak van.

UMC

Nu moet in naar het UMC. Voor een retinale-cryopexie-behandeling. Het is iets met bevriezen en het klinkt niet fijn.

Toen ik de uitnodiging kreeg, keek ik mijn ogen uit.

Het UMC gaat gewoon een intake doen!

Ik ben al honderd keer gezien door artsen, optometristen, doktersassistentes en we hebben nu toch het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) zodat informatie gedeeld kan worden? Blijkbaar is het voor artsen moeilijk om door de bril van een ander te zien.

Zo zorgen zij er vanzelf voor dat de Gezondheidszorg onbetaalbaar wordt.

Hamvraag

Echter, de hamvraag van dit verhaal is van een heel ander kaliber:

Hoeveel gezegden en spreekwoorden heb ik gebruikt met de woorden ‘kijken’ en ‘zien’?

Wordt vervolgd…

2 maart 2018