Het nadeel van een verslaving is dat je verslaafd bent en dus ergens slaaf van bent. Ik ben de hoogsteigen slaaf van TweetDeck. Tussen overige slaafse junks ben ik te herkennen als TweetDjeckDjunkie.

Leesbaarheid

Op de iPhone, op de laptop, de eerste applicatie die ik start is TweetDeck. De overzichtelijkheid van de kolommen, het zwart met de witte letters en de gele kleur of onderstreping bij de hashtags en de accountnamen, dit alles is mij een lust voor het oog. En, niet onbelangrijk, Tweetdeck is óók zonder leesbril te lezen op de iPhone. Wat absoluut een groot pluspunt is als je leesbrilsterkte inmiddels is opgelopen tot plus drieënhalf, hetgeen minder confronterend staat dan +3,5.

Verliefd op de lampjes

Voorts ben ik verliefd op de oplichtende gele lampjes als er een DM of een mention binnenkomt. Jippie! Ik word genoemd. Hoera! Men is mij niet vergeten. Hoezee! Ik leef op TweetDeck, dus ik besta. Cogito TweetDeck, ergo sum.

Meerdere accounts

Een ander groot voordeel is dat ik heel gemakkelijk de drie Twitteraccounts die ik beheer kan volgen en actief gebruiken [@runningrita, @U_Track en @Pheippides030]. Ook het direct doorzetten van berichten naar Facebook en Linkedin is gemakkelijk en uitnodigend. Tot zover het goede nieuws.

Vervelende kanten

Helaas zitten aan iedere verslaving vervelende kanten en bij TweetDeck zijn dat er wel een paar. Zo zit ik regelmatig eindeloos te wachten op het laden van een verse tijdlijn en valt TweetDeck soms om onopgehelderde redenen om de haverklap uit. Soms hakkelt hij (of zij?) met het versturen van tweets en krijg ik te horen dat mijn tweet te lang is, terwijl TweetDeck zelf geteld heeft dat ik binnen 140 tekens blijf (?). Op de laptopversie irriteren de voortdurend oppoppende binnenkomende tweets, een instelling die ik niet uitgezet krijg en voor de iPad ten slotte, is TweetDeck niet eens bechikbaar.

Frusty-app

Kortom, TweetDeck is verre van ideaal. Sterker nog, het is een frusty-app met frusty-gebruiksaanwijzing. Zo staat er al tijden op mijn laptopversie dat ‘binnenkort een nieuwere versie operationeel is’ en ‘dat uw huidige versie dan niet meer wordt ondersteund’. Vervolgens levert het klikken op deze mededeling mij een landing op een blogpagina waar ik niks mee kan. Waarom TweetDeck mij niet direct laat landen op de pagina waar ik de nieuwe versie kan downloaden is mij een raadsel. Via tweets van anderen verneem ik vervolgens dat het downloaden van de nieuwere versie gepaard gaat met verlies van allerlei persoonlijke instellingen dus dat motiveert ook niet echt. TweetDeck bedoelt het vast goed, maar de uitvoering kan zoveel beter!

Verloren tijd

De grootste irritatiefactor is het eindeloos wachten op het herladen van de TL waardoor ik, bij elkaar opgeteld, hele dagen verloren tijd achter de kiezen heb. Soms heb ik zo genoeg van alle verloren tijd vanwege het gehik en uitvallen, dat ik Twitter in originele versie gebruik. Maar met Twitter kun je niet ouderwets RT’en en op de laptop kun je zelfs niet eens citeren. En koekeloeren in de tijdlijn van een willekeurige ander vind ik, via welke andere app dan ook, minder intiem en bevredigend dan via TweetDeck. Vooral omdat je op de iPhone zo elegant kunt swipen binnen het profiel van mensen. Geen enkele andere app doet TweetDeck dat na.

Bekentenis

Waarom blijf ik zo’n ondeugdelijke app gebruiken? Dat is als TweetDjeckDjunkie moeilijk te verklaren. Het zal een combinatie zijn van slaafse liefde en een zucht naar zelfkastijding. Als rechtgeaarde junk zoek ik geen bevrijding; ik zoek slechts verlichting en een beetje minder wachttijd.

PS: na publicatie van dit blog wilde ik overgaan tot het downloaden van de nieuwste versie en stuitte op een artikel waaruit blijkt dat alle mobiele TweetDeck-apps gaan verdwijnen per aanstaande mei. ‘Zeg maar dag met je handje’  tegen die leuke oplichtende lampjes. Twitter beslist voor ons, lees hier verder. Wel een probaat middel tegen mijn verslaving 😉

25 maart 2013