Sight-seeing

We hebben in Berlijn natuurlijk wat sight-seeing gepleegd. Onderweg nam ik veel foto’s met mijn iPhone. Ik vind mezelf beslist geen goede fotograaf en noem me ook nooit zo. Eigenlijk houd ik er helemaal niet van steeds overal foto’s te maken. Maar met een iPhone is het zo makkelijk om gewoon wat te knippen, via de app Instagram te bewerken en eventueel te delen, dat ik zowaar veel meer plaatjesmaker en -denker ben dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.

In deze serie ‘allemaal uitzichten’ deel ik een paar van mijn eigen foto’s en vertel wat de beelden mij zeggen en waarom ik juist deze foto’s hier plaats.

Allemaal uitzichten

De uitdrukking ‘allemaal uitzichten’ vraagt enige toelichting. Mijn man en ik houden van fietsen en gaan op fietsvakantie al zolang als we samen zijn. Ik zeg weleens: ‘zet mij op een fiets met een wegenkaart in de hand en ik ben gelukkig’.

In de periode dat de kinderen klein waren, namen we ze op alle manieren mee die fietsenderwijs mogelijk zijn: in stoeltjes achterop en voorop, in een fietskar, op aanhangfietsen en later ieder op hun eigen kinderfiets.

Toen onze tweeling zes jaar was, fietsten we met een aanhangfiets en twee fietszitjes achterop in het Loiregebied. Aan het eind van de vakantie wilden wij erop uit, maar Ids, onze oudste zoon, dacht daar anders over. ‘Nee’, riep hij, ‘niet alwéér fietsen!’. Hij bleef veel liever op de camping bij het zwembad: ‘met fietsen heb je alleen maar allemaal uitzichten’.

Sinds die vakantie zeggen wij als het ergens mooi is, dat er ‘allemaal uitzichten’ zijn of, als de bui kritischer is, ‘alleen maar allemaal uitzichten’.

Reichstag

Als je je van te voren via internet opgeeft, kun je de nieuwe koepel bovenop de Reichstag bezichtigen. Via een hellingbaan loop je langzaam naar boven en via een tweede hellingbaan loop je weer naar beneden. Ondertussen hoor je via een audiotoer wat je waar ziet. Ik heb veel foto’s genomen van het uitzicht ter plaatste en deze zijn best de moeite waard.

Gelukkig nam ik ook een aantal foto’s van de koepel zelf en van de constructie waarin veel staal, glas en spiegels zijn verwerkt. Toen ik de foto’s die ik nam, bekeek op de terugweg naar ons appartement in de U-Bahn, viel me op dat ik die van de koepel zelf, mooier vond. De uitzichten dichtbij bleken spectaculairder dan die ver weg.

Holocaust monument

De dag voor de loop bezocht ik met Gemma en Marleen het Holocaust monument. Ik was er voor de derde keer en was voor de tweede keer in het informatiecentrum dat erbij hoort. Het was opnieuw een indrukwekkende ervaring.

Het monument nodigt uit erdoorheen te lopen en laat je verloren voelen terwijl er misschien op datzelfde moment tientallen anderen in kunnen dwalen. Je bent niet alleen en tegelijk ervaar je dat je dat wel bent.

De opzet van het informatiecentrum, waarbij de grote aantallen worden gecombineerd met persoonlijke, individuele levensverhalen, maakt dat de ongrijpbaarheid en onwerkelijkheid van de massale en goed georganiseerde vernietigingsactiviteiten worden verkleind tot begrijpelijk en werkelijk leed. De onmenselijkheid en wreedheid van het Nazi-regime krijgen betekenis via die persoonlijke invalshoek. De ruimtes en de vormgeving ondersteunen dit. Ik werd opnieuw geraakt.

De foto die hierboven staat maakte ik van een serie foto’s van het monument. Ik wilde er een kiezen om op Instagram te zetten en ineens zag ik de parallel met de verbintenis tussen het monument en het informatiecentrum. Het geheel heeft daardoor een grotere reikwijdte dan ieder van de afzonderlijke foto’s. Ik hoop dat je begrijpt wat ik daarmee bedoel.

Urban beauty

Ik houd van de stad. Van de levendigheid, de beweeglijkheid en de diversiteit. Daarnaast houd ik van ‘urban beauty’. Wat lelijk lijkt, hoeft dat niet te zijn als je er met een andere blik naar kijkt of als het een andere betekenis krijgt door een ander gebruik van dezelfde ruimte.

Berlijn is urban beauty pur sang.

Als voorbeeld van hergebruik van iets dat er al is, een foto van de boekenruilboom in de trendy wijk Prenzlauer Berg in Oost-Berlijn. Als je een boek uit hebt, kun je het in de boom plaatsen zodat iemand anders het kan lezen. Aan de achterkant van de boom staken babykleertjes uit een van de vakken, dus de boom wordt ook voor andere ruilobjecten gebruikt.

De foto’s hieronder dienen als voorbeeld van urban beauty. Een filosofische muurschildering en een ‘geest’ als welkom boven de deur van een krakerskasteel.

 

 

 

 

 

 

Een andere Berlijnliefhebber die bovendien mooie foto’s maakt, heeft in hetzelfde weekend als #SixintheCity veel foto’s gemaakt van ‘urban beauty’ in Berlijn. Hij zou ook deelnemen aan de halve marathon maar raakte geblesseerd. Hierbij de link naar een serie Instagramfoto’s van Marc Dubach. De foto’s tot de paasfamiliefoto’s zijn uit Berlijn. Marc heeft toestemming gegeven om de link naar zijn foto’s te plaatsen.

Hieronder een eigen foto, niet bewerkt en ook met de iPhone gemaakt, van het parapludak van het Sony-gebouw aan de Potsdamerplatz.

Gedicht – wer es könnte

 

Wer es könnte

die Welt

hochwerfen

dass der Wind

hindurchfährt

 

– Hilde Domin – 

 

Houdoe #SixintheCity

Dit is het eind van #SixintheCity op deze plek, op dit moment. Ik heb er van genoten en ben tegelijkertijd blij dat ik weer thuis ben. Misschien krijgt ons initiatief een vervolg. Bij een andere halve marathon, in een andere stad, in een ander buitenland.  Wie weet?

10 april 2013