Blindiaan (13) – knipperen
avatar

Geplaatst op door februari 18, 2017
2

Vervolg Column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Blindiaan knipperen

Verboden te knipperen

Deze week was ik in het UMC, bij de oogarts aldaar, voor nog specialistischer onderzoek.

Een snibbige mevrouw liet mij eindeloos kijken naar een oranjekleurig knipperend lichtje en snauwde daarbij steeds kribbiger: ‘U MAG BESLIST NIET KNIPPEREN MET UW OGEN’.

‘Begrijpt u mij mevrouw, U MAG NIET STEEDS GAAN ZITTEN KNIPPEREN MET UW OGEN.’

‘KIJKT U NAAR HET KNIPPERLICHTJE. JUIST JA, GOED ZO. NEE, NEE, NIET WEER KNIPPEREN.

MEVROUW, BLIJFT U ZO STIL MOGELIJK ZITTEN. U MOET NIET STEEDS UW HOOFD BEWEGEN.

EN STOPT U NU MET KNIPPEREN. IK KAN NIET WERKEN ALS U BLIJFT KNIPPEREN MET UW OGEN. STOPT U MET KNIPPEREN MET UW OGEN. HOORT U. U MOET NU STOPPEN MET KNIPPEREN, U BENT GEEN KNIPPERLICHT’.

blindiaan knipperen‘Je bent zelf een knipperlicht’, dacht ik terwijl de neiging om te moeten knipperen steeg naarmate ik steeds heftiger probeerde om dat niet te doen. Ik heb nog nooit zo heftig geprobeerd om niet te knipperen en nog nooit lukte het iemand om mij zodanig indringend toe te spreken, dat ik alleen maar kon doen wat ik niet mocht doen.

Het kan niet anders, deze mevrouw heeft ook een te hoge bloeddruk.

Superspecialist

Lees verder →

#CATS en #GIFjes maken
avatar

Geplaatst op door februari 12, 2017
1

cats gifjes maken

#CATS en #GIFjes maken

Al heel lang heb ik het voornemen een keer uit te leggen hoe je een gifje maakt. Een gif is een kort stukje film of achter elkaar geplakte foto’s dat eindeloos wordt herhaald. Ze doen het heel leuk op een blog als dit.

Boven zie je een #gifje van onze drie #cats.

De afkorting ‘gif’ staat voor: Graphics Interchange Format. Niet van belang eigenlijk, graag gauw vergeten, deze afko. Je hebt .jpg voor foto’s en je hebt .gif voor gifjes. Dat moet je wel onthouden.

Poezenfamilie – #cats

In het gifje bovenaan zie je onze volledige poezenfamilie. Van links naar rechts:

  1. Bente: schuw, lief  en een beetje op zichzelf
  2. Muffin: schootpoes, miauwt veel en is een beetje dom
  3. Fanny: super knuffelpoes, de bazin van het stel en de moeder van Muffin.

Het filmpje stamt uit 2008. De jongste poes Muffin is nu alweer bijna negen jaar. Bente en Fanny zijn drie jaar ouder, dus die zijn alweer twaalf jaar oud.

Althans, Bente is dat.

Poes Fanny heeft het niet gehaald. Zij is dood.

Fanny

Lees verder →

Paradiski – The Movie
avatar

Geplaatst op door februari 5, 2017
2

Paradiski – blog 5 en laatste

Paradiski The Movie

Met een beetje geluk lukt het om in dit laatste ski-blog de video ‘Paradiski The Movie’ te plaatsen…

Alweer voorbij

De skivakantie zit er weer op. Het is gedaan met de winterpret. De bovenbenen kunnen ontspannen en de armen met pikpijn*) kunnen ook op adem komen. Evenals mijn dikke en pijnlijke rechterenkel en de ontsierende schaafwond op mijn kin.

‘Je wordt ouder mama, geef ´t maar toe…
Je wilt er alles aan doen, maar je weet niet hoe
Je wordt ouder mama, je wordt ouder mama

Je wordt ouder mama, geef ´t maar toe
Je bent nog snel maar ook eerder moe
Je wordt ouder mama, je wordt ouder mama…’

Paradiski – The Movie

Paradiksi The MovieEr is bewegend beeld opgedoken dat is gemaakt door de-man-met-‘s-mans-naam. Hij maakte er een skifilm van voorzien van een muziekje met mijzelf als hoofdrolspeler en de overige groepsgenoten als bijrolspelers.

Als je het videoblog hieronder kunt zien en aanklikken is het embedden ervan op mijn site gelukt.

Veel kijkplezier!

5 februari 2017

Lees verder →

Paradiski – van La Plagne naar Les Arcs en weerom
avatar

Geplaatst op door februari 3, 2017
Reageer

Paradiski – blog 4

Paradiski 1

Paradiski

De oversteek

ParadiskiDe dag dat we de grootste afstand skieden was gisteren, toen we vanuit Champagny eerst naar La Plagne skieden om van daaruit over te steken naar skigebied Les Arcs.

Dat oversteken moet heel letterlijk worden genomen, want met een grote gondel steek je een smal dal over waardoor je van het ene megagrote skigebied naar het andere kolossale skigebied komt.

Paradiski

Spekglad

Lees verder →

Paradiski – een moeilijk uit te pakken cadeautje
avatar

Geplaatst op door februari 3, 2017
3

Paradiski – blog 3

Paradiski 1

Slecht weer

Dinsdag was het weer in de Franse Alpen niet best. Het regende en pas boven 2200 meter veranderde de regen in sneeuw. De wolken hingen zo laag dat je er dwars doorheen skiede. De temperatuur was zo opgelopen dat de sneeuw was veranderd in stroeve pap, tot op grote hoogtes.

Dat de sneeuw pap was geworden, wist ik niet toen ik aan de eerste afdaling begon. Door de sneeuwbril waarop de regendruppels bleven hangen, zag ik niets. En wrijven hielp niet.

Ik moest naar beneden, maar voelde de onmacht opwellen toen het besef doordrong dat skiën best lukt als blindiaan, maar niet in deze weersomstandigheden. Mijn zicht was zo slecht dat ik angstig werd en met angst in de benen verkrampen de skibewegingen zodat goed naar beneden komen onmogelijk lijkt.

Tranen

Tranen van onmacht en frustratie druppelden aan de binnenkant van de skibril. Nu besloeg het kloteding ook nog.

‘Ik wil dit niet.’

‘Ik wil naar huis.’

‘Dit is alles, behalve leuk.’

Maar ik moest naar beneden. Er is die ijzeren skiwet. Als je de lift uit bent, kun je alleen maar naar omlaag.

‘Vroeger liet ik me door geen enkel weerstype weerhouden en nu jank ik als een klein, onmachtig kind.’

Op sleeptouw genomen

Lees verder →

Paradiski – een fantastische dag
avatar

Geplaatst op door februari 1, 2017
1

Paradiski – blog 2

Paradiski

Ideale dag

Vandaag was de wintersport zoals je je het voorstelt. Zonnetje erbij, verse sneeuw, weinig wind. Vanochtend namen we de ski-bus om kwart over negen om vanmiddag pas die van half zes weer terug naar het chalet terug te nemen.

Piste skiën

In de tussentijd zoefden we van makkelijke, goede geprepareerde blauwe pistes of van ijzige keiharde pistes.

Heel hoog skieden we op de lokale gletsjer over een ongeprepareerde zwarte piste naar veiliger en lager gelegen pistes. Maar ook een blauwe ongeprepareerde piste met verse sneeuw is een uitdaging.

Paradiski

Off piste skiën

Lees verder →

Paradiski – pech op een mooie zaterdag
avatar

Geplaatst op door februari 5, 2017
1

Paradiski – blog 1

Paradiski 1

Skiën – #Paradiski

Deze week staat in het teken van een van de sporten die ik leuk vind en toch maar weinig beoefen: skiën. Ik ben zonder aanhang met een klein gezelschap mee naar het skigebied #Paradiski, ook wel bekend als La Plagne en Les Arcs. We verblijven in een idyllisch kabouterhuisje in Champagny le Haut, dat vlakbij Champagny le Bas ligt, alleen een stuk hoger in het dal.

Tot zover de Franse logica.

Nachtbus

Ik ben hiernaartoe gereden met een nachtbus, wat een fantastische manier van reizen is. Op vrijdagmiddag om vijf uur in Utrecht op de bus stappen en de volgende dag sta je om acht uur in een Frans stadje van waaruit een taxi me naar Champagny le Bas bracht. Het slapen lukte zowaar heel redelijk, ik voelde me fit genoeg om een hele dag te kunnen skiën.

Hoorapparaat

In de taxi naar Champagny zette ik mijn hoorapparaten aan. Een ervan leek het niet te doen. Misschien was het de batterij?

De eerste nieuwe batterij gaf geen resultaat.

De tweede nieuwe batterij idem dito.

Na de derde batterij te hebben uitgeprobeerd die ook geen sjoege gaf, moest ik wel concluderen dat er iets stuk is in het apparaat. Vervelend. En in de bergen is natuurlijk nergens een hoorapparatenspecialist te vinden.

paradiskiDe pas van Maaike

Bij het dalstation (de spellingscontrole wil hier dealerstation van maken :D) van Champagny-en-Venoise aangekomen, in een complete huur-ski-outfit, gaf de leider-van-de-groep, die dezelfde naam draagt als de-man-over-wie-ik-niet-schrijf, me de skipas van zijn vrouw Maaike.

(Tussen haakjes, ben ik een keer een weekje weg zonder aanhang, moet ik toch de hele week ‘s mans naam gebruiken…)

Maaike, de enige die ik een beetje ken in het gezelschap omdat zij docente was en is in de ZKM-opleiding die ik een paar jaar geleden deed, ging niet skiën dus ik kon haar pas gebruiken.

Neveneffecten van de digitale vooruitgang

Lees verder →

Verslaafd aan het spelletje Gummy Drop
avatar

Geplaatst op door januari 25, 2017
1

spelletje-gummy-drop

Spelletjes

Er zijn mensen die een hekel hebben aan spelletjes.

De-man-over-wie-ik-niet-schrijf is er zo één. Geen spelletje of spel is aan hem besteed. Het maakt niet uit of het gaat om een bordspel, een kaartspel of een online game. Hij doet het gewoon niet. Hij is wel heel genereus naar anderen: ’Als jij een spelletje wilt spelen, ga je gang, mijn zegen heb je.’

Ik ken hem al best lang, deze man, maar waarom hij geen spelletjes wil spelen is nog steeds in nevelen gehuld. Vindt hij het dom tijdverdrijf? Heeft hij wel wat beters te doen? Kan hij de lol er niet van inzien? Houdt hij niet van al die verschillende spelregels of kan het doel van een spel (winnen) hem niet boeien?

Punt is dat wij een spelletjesloos huwelijk hebben. Dat is eigenlijk net zoiets als een seksloos huwelijk, maar dan logischerwijs mét seks en zonder spelletjes. Hoe het vervolgens zit met seksspelletjes laat zich raden… Maar daar gaat dit verhaal niet over.

Dit verhaal gaat over spelletjes.

Ík houd er wel van. Ik lust er wel pap van.

Van spelletjes bedoel ik.

Soorten spelletjes

Spelletje Gummy DropWe hebben een kast vol bordspelen en allerlei stok kaarten, van de laatste overigens wel opvallend veel met minder dan 52 kaarten, dus ik kan ze beter weggooien, maar het weggooien van een stok kaarten is als het wegdoen van de kerstboom. Je wilt wel, maar je moet eerst door zoveel werk, namelijk uitzoeken wel stok nog wel compleet is welke niet meer.

Kleine kinderen in huis hebben heeft veel nadelen, maar een groot voordeel is wel dat de meeste kinderen van spelletjes houden. Die van mij wel in ieder geval. Daarvoor heb ik ze behandeld.

Mijn motto: ‘Jullie krijgen linksom of rechtsom mijn spelletjes-genen mee’.

En zo geschiedde.

Kinderen en spelletjes

Lees verder →

Blindiaan (12) – Ontdaan
avatar

Geplaatst op door januari 15, 2017
1

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

Mijn eenogige bestaan

Ik ben zo langzamerhand gewend geraakt aan het eenogige bestaan. Het valt me niet meer op dat ik licht scheef de wereld in kijk en de vermoeidheid van het begin is weggeëbd. Ik rijd weer auto, hoewel dat in het donker nog steeds een vermoeiende exercitie is, en op de fiets rijd ik zoals ik gewend was, met een lekker tempo en mijn bel in de aanslag om te kunnen inhalen. Ik rijd wel uitsluitend rechts omdat ik anders niet zie wie er naast me fietst.

Geen vuiltje in de lucht.

Tot afgelopen weekend.

Groningen

Ik was met de-man-over-wie-ik-niet-schrijf een weekendje in Groningen en we fietsten langs het Eemskanaal. De smalle weg strekte zich kilometer na kilometer kaarsrecht voor ons uit. Het was rustig op de weg, er was amper verkeer. Op zeker moment haalden wij een ouder echtpaar in, de vrouw fietste rechts en de man links. Zoals wij.

Bij het weer naar de rechterkant van de weg sturen, waarbij ik oprecht meende het echtpaar voorbij te zijn, maakte ik een inschattingsfout: ik sneed de man de pas af.

Scheldkanonnade

Wat daarna gebeurde, verbijsterde me.

Lees verder →

De zegeningen van Aixerona Asovren (omgekeerde Anorexia Nervosa)
avatar

Geplaatst op door januari 1, 2017
6

anorexia nervosa79,2 kilogram

De weegschaal is onverbiddelijk: ik ben al een jaar ruim boven mijn eigen maat. Halfslachtig probeerde ik vele maanden in 2016 de overtollige kilo’s kwijt te raken, maar met halfslachtige maatregelen krijg je er hooguit een paar kilo af en niet 15 procent van je eigen gewicht.

Deze week bereikte de weegschaal het voorlopig hoogtepunt: ik woog 79,2 kilo. Vanochtend stond hij enigszins geruststellend op 78,4, dus die extra 800 gram waren de kerstcalorieën, maar toch.

Niet te zien

Je ziet het niet overigens. Dat ik bijna 80 kilo weeg, ziet geen hond. Bij mij verdeelt al het vet zich buitengewoon gelijkmatig over buik, borsten, benen en alle andere lichaamsdelen die niet zo olijk beginnen met een ‘b’.

Ik zie het zelf wel. Ik heb een dikke kop en als ik naar beneden kijk, zie ik grotere hoeveelheden buik en borst dan ik gewend ben bij mezelf.

Aixerona Asovren (omgekeerde Anorexia Nervosa)

Mentaal ben ik nog steeds dun. Ik lijd aan omgekeerde anorexia nervosa. Dat noemen we aixerona asovren (spreek uit als: aixerona asovren). Ik denk aan mezelf als een slank persoon en als ik mezelf toevallig in een winkelruit zie, heb ik niet eens in de gaten dat ik het zelf ben. Zelfs in de spiegel zie ik geen dikke trien, maar een dun iemand met een ietwat uitgedijd lijf.

Foto’s zijn, net als de weegschaal, onverbiddelijk. Dan zie ik wel degelijk iemand die ik niet ben. En dan heb je ook nog mijn mik-oog, dat ziet er op foto’s meestal niet uit. In 2016 werd mijn verhouding tot foto’s als de verhouding tussen Geert Wilders en Marokkanen. Het werd alsmaar minder, minder, minder. Terwijl er steeds meer, meer, meer van mezelf kwam.

Hoe het zover kwam

Lees verder →