Mijn 1-oudergezin
avatar

Contemplatieve fietstocht

KraftwerkSinds bijna twee weken ben ik een 1-oudergezin. Of heb ik een 1-oudergezin. Whatever, ik redder het gezin in mijn eentje, voor een periode van bijna twee maanden.

De man is met vriend F. op contemplatieve fietstocht naar Santiago de Compostella. Waarbij ik altijd moet denken aan een composthoop, maar het schijnt een kathedraal te zijn.

Daar moeten ze op de knieën omheen kruipen, anders krijg je de Sint Jacobsschelp niet. Daarvóór moeten ze alle fietsdagen twee keer per dag stempelen en in kerken onderweg stempels halen anders geloven ze in Santiago niet dat je de hele tocht echt hebt gefietst of gewandeld. Een stempel heet in het Frans een tampon en dat is natuurlijk onbedaarlijk grappig, dat je als man een paar keer per dag doodserieus mag vragen: ‘Est ce que vous avez des tampons pour nous?’

P&F

Vakantiedagenstuwmeer

Lees verder

Gehoorbeschadiging – tinnitus deel 2
avatar

Ontdekking

hoorapparaat

Hoe kom je er achter dat je een gehoorbeschadiging hebt?

Misschien doordat mensen tegen je zeggen dat het hen opvalt dat je zo vaak vraagt, ‘wat zeg je?’ of omdat het je zelf opvalt dat je vaak moet vragen of mensen zich willen herhalen omdat je het niet goed hebt verstaan?

Iets hebben met geluid

OorbehoedsmiddelIn mijn geval was mij niets bijzonders opgevallen, behalve dat ik ‘iets’ met geluid had.

Als we met vrienden samen aten en er stond muziek aan, was ik vaak degene die vroeg of de muziek zachter mocht.

Of, liever nog, had ik hem helemaal uit.

Ik vertaalde dat niet naar een gebrek aan mijn gehoor, maar meer dat ik gevoelig was voor veel lawaai.

Lees verder

Hels op de hel op aarde: tinnitus is de naam
avatar

De dag dat de aarde haar baan verliet

585

Aan de mogelijkheid dat het leven op een moment radicaal kon veranderen, had ik nooit gedacht.

Tot het gebeurde. 

Op 10 juni 2005 bij het ontwaken, tussen sluimeren en wakker in, drong een opdringerige gek mijn bewustzijn binnen.

In die nanosecondes werd ik een hoge, schelle en keiharde piep gewaar. Met mijn hoofd schudden, in mijn oor frutten, me omdraaien.

Het hielp allemaal niet. Snerpend gepiep in mijn hoofd.  Alle volgende uren en dagen.

‘Wat is dit?’, schreeuwde iemand van binnen.

‘Hou op! Wees stil! Ga weg! Stop!’, riep ik terug.

Piep en erger

Maar de piep had er lang over gedaan om het juiste moment te bepalen waarop ze haar entree kon maken, dus toen ze haar ‘moment of fame’ gevonden had, bleef ze. Ze startte als parasiet van mijn ongeluk en zou daarvan al snel het onomkeerbare middelpunt worden.

Lees verder

Hardlopen en de Zomeravondcup
avatar

Dertien in een dozijn

Zomeravondcup 2013 1De Zomeravondcup is typisch zo’n loopje waarvan je geen verslag doet. Een loopje zoals er in Nederland honderden zijn, zo niet een paar duizend; met recht een dertien in een dozijn-loopje.  

Al 32 jaar wordt de Zomeravondcup georganiseerd in Utrecht, vier afleveringen op rij in de maanden april tot en met juni. Twee keer in de buurt van atletiekbaan Maarschalkerweerd en twee keer bij Atletiekbaan Overvecht. Je loopt daardoor of in Amelisweerd, of in het gebied rond de Vecht, bij Oud-Zuilen.

ZOMERavondcup

Het heet de ZOMERavondcup, maar alle vier de loopjes zijn toch heus in de lente. Het klinkt natuurlijk lekker, die zomer voor het woord avond. Je zegt wel ‘wat een heerlijke zomeravond’, maar je zegt minder prettig ‘wat een lekkere lenteavond’. Op de een of andere manier rollen die woorden niet goed in je mond.

ZomerAVONDcup

Lees verder

Gratis inspiratie-advies
avatar

Rollatorblues

rollator-loopMijn moeder is grappig en levenslustig. Ze is gezellig en sociaal. Ze houdt van spelletjes en van plagen.

Maar mijn moeder zit in een dipje en heeft de blues. Haar geest is járen jonger dan haar fysiek. Daar heeft ze het moeilijk mee, en dat begrijp ik beter dan dat zij denkt dat ik het begrijp.

Mijn moeder heeft de rollatorblues; ze weet dat ze eraan toe is, maar geeft dat nog niet toe.

Van beroep ben ik adviseur. Dat betekent dat ik andere mensen dingen aanprijs die ík belangrijk vind in de hoop dat ze naar me luisteren en die dingen overnemen.

Ik ben goed in mijn beroep. Behalve als het aankomt op het adviseren van mijn moeder. Zij legt al mijn goedbedoelde adviezen vakkundig en definitief ter zijde.

Granny G.

Lees verder

Droom
avatar

Vloedlijn

Vloedlijn2

Ik loop langs de vloedlijn, met blote voeten en opgestroopte broek. In iedere hand heb ik een schoen, bij iedere stap zwaaien ze langs mijn benen. De afdrukken van mijn voeten worden gewist door het wegtrekkende water dat donkergrijs is en heen en weer rolt.

De dag is grijs en somber, maar koud is het niet. Er staat weinig wind. Ik houd van het water dat mijn voeten steeds een beetje vasthoudt en toch ook niet. Met blote voeten lopen is nergens anders zo fijn.

Zonnestraal

zonnestraal

De zon breekt ineens door het wolkendek , een paar zonnestralen schieten omlaag tot voor me op de grond. Ik ben verbaasd, had hier en op deze dag de zon niet verwacht.

Hoog in de lucht, in de verte, zie ik dat er iets van een van de zonnestralen  afglijdt.

Als het dichterbij komt, lijkt een levend wezen naar beneden te glijden, dat groter wordt naarmate het dichterbij komt.

Lees verder

Oranje: ter leering ende vermaeck
avatar

Zwaai terug van de Koningslaan

Oma Centauriestraat

Als kind had ik een oma die dol was op ons Koningshuis. Oma Centauriestraat spaarde zelfs foto’s van de kleine, net geboren, prins Willem-Alexander en ik vond dat toen al, als tienjarige, een idiote hobby. Wie spaart er nu foto’s van een onbekende baby? Het was niet eens een mooi babietje met fijne trekken en een donkere bos haar.

Koninginnedag versus Sinterklaas

Als puber keek ik met verbazing naar de ouders van een vriendin die ieder jaar naar het dorp trokken waar dat jaar Koninginnedag werd gevierd. Ik had zelf ouders die de jaarlijkse intocht van Sinterklaas veel belangrijker vonden. Ik was het, in deze kwestie, hartgrondig met hen eens.

Geen woning, geen kroning

Lees verder

Als hard werken hart werken is
avatar

Passie & braken

passie voor piepers2In de lunchpauze wandel ik met twee collega’s om een frisse neus te halen. Onderweg vertel ik hen dat ik een stukje wil schrijven over ‘passie’.

Een van de twee verslikt zich bijna in haar brood als ze uitroept: ‘Wat een vreselijk woord is dat. Passie! Ik krijg kotsneigingen bij het woord alleen al.

Tegenwoordig moet iedereen overal passie voor hebben. Van passie voor paarden tot passie voor punniken. Blèh.’

Wij grinniken. Het is herkenbaar.

Voor mijn stukje is de eerste conclusie: ‘Passie roept braakgevoelens op’.

Passie & liefde

Maar ik geef ik het nog niet op: ‘Als je klaar bent met overgeven, waar denk je dán aan?’ Het blijft even stil. ‘Toch in eerste instantie aan de liefde. Hartstocht. Vrijen. Verliefd zijn. Aan de Bouquetreeks ‘Passie’ met net iets te expliciete romantische scènes’.

Lees verder