Evisceratie: Ee-vieze-wat?
avatar

Geplaatst op door september 23, 2018
Reageer
evisceratie

Copyright: www.kunstogen.nl

Evisceratie

Op 21 maart 2015 bij aanvang van de lente, kreeg ik een ooginfarct waardoor mijn rechteroog blind werd. Precies drie-en-een-half jaar later, op 21 september 2018 bij het begin van de herfst, wist ik het zeker: het oog moet eruit.

Ik ben vele, vele pijnlijke en pijnloze behandelingen en evenzovele ziekenhuisbezoeken verder, en de dag die je dacht dat nooit zou komen, komt toch: ergens medio oktober krijg ik een evisceratie.

Ee-vieze-wat?

Een evisceratie is een vriendelijk woord voor een oogverwijderingsoperatie. De oogbol blijft hierbij intact, de iris wordt weggesneden en via die opening wordt de oogbol leeggehaald, waarna er een kunststofballetje in wordt gedaan ten behoeve van de nodige opvulling. Het oog wordt dichtgenaaid en wat er dan overblijft ziet er net zo uit als de binnenkant van je wang.

Gruwelijk.

Afschuwelijk.

Zombie-oog

Ik krijg een zombie-oog. En ik heb mij altijd verre gehouden van het horrorgenre! Nu word ik zelf een halve zombie.

Vreselijk.

Ik zie er huizenhoog tegenop.

Rationeel

Lees verder →

Blindiaan (28) – Mismoedig
avatar

Geplaatst op door september 22, 2018
1

Vervolg column Blindiaan voor Verenging Oog-in-oog

mismoedig

Mismoedig

Mijn kijk op het leven als Blindiaan is meestal blijmoedig. Ik heb er niets voor hoeven inleveren, het beperkt me helemaal nergens in en vreemden zien het niet 1-2-3 zien, wat ik prettig vind.

Kortom, geen vuiltje aan de lucht.

Tot ik een ‘behandeling’ kreeg waarvan ik mismoedig werd en het leven als Blindiaan ineens meer last dan lust bleek te geven.

De behandeling die ik tussen aanhalingstekens zet, is de cryo-behandeling waarover ik eerder schreef. Het is ondertussen een paar weken verder en ik heb deze operatie nogmaals moeten ondergaan omdat er alweer een bloeding is in het blinde oog, met een verhoogde oogdruk tot gevolg.

EN NU, NU LIJD IK AAN DE MEEST VRESELIJKE HOOFDPIJNEN!

Ik ben er mismoedig en mistroostig van.

Vicieuze cirkel

Ik moet mezelf corrigeren; het is niet zo dat ik er niets voor heb hoeven inleveren.

Mijn vanzelfsprekende en blakende conditie, waarmee ik altijd wel ergens in den lande aan een 10km loopje kon meedoen, is veranderd in een conditie van iemand die opbouwt, weer een beetje op gang is, dan weer een tijd moet stoppen wegens complicaties, weer gaat opbouwen, etc. etc.

Het is een vicieuze cirkel en als ik eerlijk ben, heb ik al drie lange jaren niet meer echt lekker kunnen hardlopen.

Ik heb er mijn meest vanzelfsprekende hobby voor moeten inleveren.

Visuele uitdaging

Lees verder →

Blindiaan (27) – Alien-ogen
avatar

Geplaatst op door september 9, 2018
Reageer

Vervolg Column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

Het eerste deel van dit Blindiaan-verhaal verscheen in juli. Het is onder de titel ‘Oogdruk’ hier te lezen.

alien-ogen

Cryo-apparaat

In de tandarts stoel krijg ik een autogordel om mijn hoofd met daartussen een dikke prop watten om het blinde oog dicht te houden.

‘U voelt druk op uw hoofd.’

Wat vanzelfsprekend geen wonder is, als je er eerst een autogordel omheen legt en die daarna aansnoert.

Als de verdoving werkt, begint het bevriezen.

Het apparaat is aanvankelijk niet koud genoeg. Na een paar minuten houdt de aardige dokter ermee op. Het bevriezingsapparaat moet eerst opnieuw worden gestart.

Ik hoor een alt-control-delete-instructie rechts achter mijn hoofd.

Nieuwe poging

De tweede poging gaat beter. De gastoevoer sist een beetje.

Ik voel het bevriezen niet en toch ook wel. Het brandt en er wordt flinke druk uitgeoefend op het oog met de ijskoude, metalen sonde. Ik moet naar links kijken en zie helemaal niks van wat er zich rechts afspeelt. Dat is heerlijk.

Af-plakkaat

Lees verder →

84 – Verliesverwerking
avatar

Geplaatst op door september 23, 2018
Reageer

Verliesverwerking

Verliesverwerking

Twee weken geleden werd ze 84, mijn kranige moeder. Ik schreef dit verjaardagsblog voor haar. Fysiek is het leven zo langzamerhand een opgave, maar geestelijk is er nog niets ingeleverd. Nou ja, een beetje sjeu en zin in de dingen, die is wel wat afgenomen de laatste periode.

Het is ook wat, op zo’n hoge leeftijd bouwt het leven af. Er verdwijnen mensen, er verdwijnen bezigheden, dingen die makkelijk gingen, gaan zo makkelijk niet meer, of lukken helemaal niet meer.

Hoe doe je dat? Als je leven een krimpregio is geworden? Hoe houd je het dan leuk? Hoe houd je het vol, en liefst met goede moed?

Ben je dan de hele tijd bezig met alles wat er aan verlies te verwerken is? Bestaat het hele leven op die leeftijd uit verliesverwerking? Of leef je daar aan voorbij? Word je gek als je te veel bij stil staat bij verlies?

Gesprek onder deskundigen

verliesverwerkingEnige tijd geleden was ik getuige van een mooi gesprek dat ging over verlies en groei. Het gesprek was door mij gearrangeerd. Emeritus hoogleraar Persoonlijkheidsleer van de Radboud Universiteit Nijmegen Hubert Hermans en de aan dezelfde faculteit Psychologie opgeleide psychogerontoloog, gezondheidszorgpsycholoog en klinisch psycholoog Huub Buijssen maakten hernieuwd kennis met elkaar.

Op de Jaardag van de ZKM Vereniging waarvan ik beroepsmatig lid ben, gaan beide een lezing houden en deze verhalen moeten op elkaar worden afgestemd. Dit was het voorgesprek.

Lees verder →

84 – Vierentachtig en krachtig
avatar

Geplaatst op door augustus 30, 2018
2

84 vierentachtig

Mama

Vandaag is ze jarig, ze wordt 84 jaar. Dat vieren we met een bezoek, taart en hulp in de vorm van heen en weer lopen met drank en gebak voor de vriendinnen en een enkel stel, om te eindigen bij een Chinees restaurant. Dan zal ze verzuchten als de rekening is betaald: ‘Ik ben blij dat het weer achter de rug is. Het is toch een heel gedoe, zo’n verjaardag.’

Het alternatief: je verjaardag niet vieren, is ondenkbaar.

Kranig

Mijn moeder is een kranige vrouw. Haar ‘unique selling points’ zijn haar opgewekte levenslust en haar humor.

Na de dood van mijn vader in 2004 is ze niet in een hoekje gaan zitten treuren, maar heeft ze zichzelf bij de lurven gepakt en heeft er, ondanks het gemis, leuke jaren van gemaakt. Niet in het begin natuurlijk. Rouw is rauw en daar moet je doorheen, maar na verloop van tijd borrelde haar bron van levenslust weer en moesten er plannen gemaakt en activiteiten ontplooid.

Alleen

Lees verder →

4e Trackmeetings 2018 – #liveblog
avatar

Geplaatst op door augustus 5, 2018
4

#Liveblog – 4e Trackmeetings 2018 te Utrecht

~~

#Liveblog

Dit liveblog is afgesloten.

Het verloop van de avond lees je in omgekeerde volgorde. Het laatste deel van de avond komt eerst en langzaamaan lees je je naar het begin van de avond.

Veel leesplezier!

~~~

Afsluiting van dit liveblog

Aan alles komt een einde. Ook aan een mooie avond atletiek in Utrecht. We zijn vandaag om 19:00 uur gestart op 30 graden, nu is het 24 graden. Het is 22:45 uur en hartstikke donker. De laatste serie 3000m wordt nu gelopen.

Er zijn vanavond 513 inschrijvingen geregistreerd. Voor zover nu bekend bij mij zijn er twee Trackmeeting-records gesneuveld: bij de junioren B (800m) en bij de junioren A (3000m).

Op het middenterrein zijn alle wedstrijden klaar, het materiaal is ook al grotendeels opgeruimd. Het is tijd om dit liveblog af te sluiten.

~~~

Gemiste onderdelen

Lees verder →

Dag 31 – Finish juli blogmarathon!
avatar

Geplaatst op door augustus 1, 2018
2

Dag 31 – Einde van mijn blogmarathon

blogmarathon

Blogmarathon

Vandaag eindigt mijn blogmarathon. Deze juli-maand heb ik iedere dag een vers blog gepubliceerd.

Het was me het maandje wel. In de bloedhitte moest ik mezelf binnen opsluiten en uren en uren achter de laptop zitten. Je zou zeggen dat er leukere dingen te doen zijn in de zomer!

Ja en nee.

Natuurlijk had ik niet ieder dag zin. De laatste week was het echt té warm. Ik had soms echt geen zin om weer te vertrekken naar de bloedhitte van de bovenste verdieping in huis.

De andere kant is evenwel dat ik eindelijk voor een groot deel door de blogs heen ben die in mijn hoofd zaten maar nog niet waren geschreven. Dat is fijn!

Opwelling

In een opwelling verzon ik op 1 juli deze blogmarathon.

De directe aanleiding was dat ik in juni, voor het eerst sinds ik in 2013 met dit blog startte, geen enkel blog schreef. En dat terwijl de tv bijna volcontinu op moetbal stond. Ik moest van mezelf iets anders gaan doen met mijn tijd. Moetbal-kijken vind ik zonde van de tijd, maar tsja, daar denkt de-man-over-wie-ik-niet-schrijf tamelijk anders over.

There are stats for that!

Ik houd van statistiekjes. Een van de leukste dingen aan zelf een weblog hebben, is de wereld leren kennen die zich afspeelt aan (of in) de achterkant van je blog.

Zodra je een koppeling hebt met Google Analytics, kan het bijhouden van het bezoek aan je blog beginnen. Je krijgt bezoekcijfers, maar ook informatie over hoe vaak er wordt doorgeklikt op links, en via welke zoektermen mensen jouw blog weten te vinden.

Social Media

Lees verder →

Zweten in Zweden, dag 3 – Finse rooksauna
avatar

Geplaatst op door augustus 1, 2018
Reageer

Dag 30 – Svettas i Sverige, Dag tre – Finske rökbastu

Ruim een jaar geleden eindigde ik blog två van de Sverige serie met ‘tot binnenkort’ ofwel ‘inom kort mer’, om er vervolgens nooit meer op terug te komen.

Tot nu.

Dag tre moet nodig mijn pen uit.

Privémeer

Op dag drie zouden we het genoegen gaan smaken van een privésauna aan een privémeer. We hadden er al veel over gehoord en ieder had er zo zijn of haar eigen fantasieën over gemaakt. De een nog idyllischer dan de ander.

Een glad, stil meer.

Een uitnodigend zandstrand.

Het zachte ruisen van de eeuwige Zweedse bossen op de achtergrond.

En iedereen de hele dag zonnebrand smeren tegen de felle zon.

Rooksauna

Felle regen

De zon scheen wel, maar niet bij ons. In heel Zweden was geen zon te bekennen. In Zweden verborg de zon zich achter een heel gordijn aan regenwolken. De regen drupte niet, hij gutste. De hele dag hadden we stromende regen. Met een guur Zweeds windje erbij.

Niks idyllisch.

Det är hällregnar!

Het is de hel, zo’n plensregen.

Hoewel, een Finse rooksauna heeft ook in de regen zijn idyllische kanten. Maar dat komt straks, eerst beginnen we dag tre met het begin van dag tre.

Lees verder →

De Bende op het Germaanse landje
avatar

Geplaatst op door juli 29, 2018
Reageer

Dag 29 – Nog twee blogs te gaan!

De Bende

De Bende

Sinds 2012 ontmoet ik eens per jaar mijn oude middelbare-schoolvrienden, kortweg De Bende genoemd. In het begin ontmoetten we elkaar voor een middag en avond bij een van ons thuis, later veranderde dat in een lang weekend. De eerste jaren zagen we elkaar in Den Haag, Grouw (Grou), Utrecht en Nijmegen, daarna zochten we het verderop.

In 2016 gingen we naar Spanje omdat een van ons daar naartoe is verhuisd, in 2017 was Zweden aan de beurt omdat een ander daar een zus met vakantiehuis heeft en dit jaar togen wij naar Duitsland, waar weer een ander ‘een landje’ heeft dat tussen der/die/das/den/dem*) Eifel en der/die/das/den/dem*) Hunsrück ingeklemd ligt.

De Bende

Het landje

Op het landje staat een blokhutje en verder vind je er boompjes, die op en rond een langgerekt grasveldje staan. Het grasveldje ligt dwars op een aardig steil hellinkje. Beneden aan het hellinkje ligt een riviertje en dat luistert naar het naampje Mosel.

Je begrijpt het al, op het landje komt alles in kleiner/simpeler/eenvoudiger**) perspectief te staan.

Lees verder →

Oxycodon – verslaafd aan pijnstillers
avatar

Geplaatst op door juli 28, 2018
Reageer

Dag 28 – twenty-eight down, three to go

oxycodon

Artikel in De Volkskrant

Vorige week zaterdag stond er een artikel in De Volkskrant over de enorme toename in Nederland van het gebruik van de sterke pijnstiller oxycodon. De kop van het artikel luidde:

“De dokter als dealer: ‘In Nederland is allang sprake van een stille opioïde-epidemie’

Steeds vaker worden in Nederland zware pijnstillers voorgeschreven, hoewel uit de VS bekend is dat ze te vergelijken zijn met heroïne. De Volkskrant sprak met vier patiënten die verslaafd raakten. ‘Als mijn vrouw de oxycodon niet had verstopt, was ik zo weer begonnen.’”

Herkenning

‘Hej!’, dacht ik op zijn Zweeds, ‘dat middel heb ik ook geslikt na de tweede cryo-behandeling.’ Plus nog een variant erop: oxycontin. En daarnaast óók nog naproxen, waarvoor je ook nog een maagbeschermer moet slikken, en een dagelijks vloertje van paracetamol.

In de periode na de behandeling slikte ik 28 pillen per dag. Dat duurde niet maar een paar dagen, dat duurde bijna twee maanden en na die periode was ik weliswaar aan het afbouwen, maar was ik nog niet pijnstillervrij.

Als ik het artikel mag geloven, was ik tegen die tijd al dik verslaafd aan de opioïde middelen die ik in grote hoeveelheden naar binnen werkte.

Waarom voorgeschreven?

Lees verder →