Leren accepteren
avatar

Geplaatst op door november 11, 2018
5

accepteren

Leren accepteren

Sinds de oogverwijderingsoperatie heb ik hard gewerkt. Wat aanvankelijk een groot drama leek, blijkt veel minder heftig te zijn dan ik verwachtte.

De operatie is drie weken geleden en ik heb er vrede mee dat ik nog maar één oog heb. Dat is geen grootspraak, dat is echt zo. Hoe dat is gegaan? Accepteren kun je leren en het is niet eens echt moeilijk.

Eerste week

De eerste week viel beslist niet mee. Het verwijderde oog zag er verschrikkelijk uit. Het was bloederig, vreselijk gezwollen en pimpelpaars. Ik had pijn. Pijn aan de wond en ‘normale’ hoofdpijn. Ik sliep slecht omdat ik me gestrest voelde en niet makkelijk insliep. Bij elkaar opgeteld voldoende ellende om me neerslachtig en verdrietig te voelen.

Wat hielp was de afleiding die ik had in de vorm van bezoek. Ik kon vele keren het hele verhaal vertellen van de operatie en uitleggen hoe die technisch was gedaan. Al vertellende verwerkte ik het geleden leed.

Zwelling

De zwelling veranderde iedere dag. Was hij eerst alleen rond het oog, na verloop van een paar dagen zakte de zwelling naar beneden en zat ie in mijn wang waardoor het leek alsof ik de bof had.

De kleuren van het blauwe oog veranderden ook, diep paars was de wal onder mijn verdwenen oog en rond het oog zelf werd de huid steeds geler.

Zalf

Lees verder →

Advocaatje leef je nog? Doemscenario wordt werkelijkheid
avatar

Geplaatst op door oktober 22, 2018
4

Doemscenario

‘Ik kan altijd nog advocaat worden…’

UMC @ night

De laatste dagen waren onvergetelijk.

Wat te denken van de nacht in een ziekenhuiszaal waar de buurvrouw om kwart voor drie ’s nachts de televisie aanzet en DWDD gaat kijken, met geluid en al aan. Had ik ongevraagd en opeens Matthijs van Nieuwkerk in mijn bed.

De andere twee buurvrouwen lagen ondertussen heel Amelisweerd om te zagen.

Klaarwakker

Klaarwakker was ik, en het was ondertussen tegen half vier in de nacht. DWDD was afgelopen en nu was SpongeBob SquarePants aan de beurt.

Dat werd me te gortig. Ik verklikte de buurvrouw en de nachtzuster deed subiet de televisie bij de buren uit. Fluisterend hoorde ik de zuster zeggen dat televisiekijken in de nacht niet gepast is op een meerpersoonszaal in het ziekenhuis. De buurvrouw antwoordde hardop dat ze thuis ook altijd televisie kijkt als ze niet kan slapen.

Beide snurkers werden er pardoes wakker van.

Daar lagen we, vier dames op leeftijd, en iedereen was wakker. Deze nacht ging nog lang duren.

Kwijt

Lees verder →

Blindiaan (29) – Retinale cryopexie
avatar

Geplaatst op door oktober 20, 2018
Reageer

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Dit verhaal is hier eerder gepubliceerd onder een vergelijkbare titel.

retinale cryopexie

Cryopexie

De eigenlijke naam van de behandeling is een hele mond vol: retinale cryopexie. Het wordt ingezet bij ernstige vormen van glaucoom, de vorm die niet meer reageert op druppels of laserbehandelingen of ooginjecties en vochtaflatende puncties.

Het doel van de behandeling is tweeledig. Enerzijds wordt via deze behandeling het netvlies ‘vastgeplakt’ aan de andere lagen in de binnenkant van het oog en anderzijds kan de aanmaak van kamerwater erdoor verminderen.

Kamerwater is niet het water waarmee je je kamerplanten water geeft, maar het vocht dat in je oog zit en dat voor de stevigheid ervan zorgt. Het orgaantje dat het kamerwater aanmaakt heet in ziekenhuisjargon: corpus ciliare.

Behandeling

Het oog wordt verdoofd met een injectie onder het oog. Als de verdoving werkt, wordt een zeer koude sonde (cryoprobe) van buitenaf tegen de wand van oog gezet zodat alle lagen bevriezen, ook het netvlies in de binnenkant van het oog.

Cryotherapie creëert littekens, zoals ook de laserbehandelingen van twee jaar geleden dat deden.

Laseren werkt met warmte, bij cryotherapie wordt levend weefsel verbrandt via extreme koude. Het werkt als het bevriezen van een wrat: met bevriezing wordt een verbrandingseffect tewerkgesteld.

Lees verder →

Wat je nog niet wist over een ooglapje!
avatar

Geplaatst op door oktober 14, 2018
1

Ooglapje

Ter voorbereiding op wat komen gaat, oriënteer ik me op de markt voor ooglapjes. Het liefst loop ik straks met iets dat bij de kleuren van mijn kleren past.

In geen geval ga ik lopen met een zwart piratengeval. Je hoeft van buiten niet te zien dat er van binnen om dat oog wordt gerouwd.

Sexy ooglapje

ooglapjeHet eerste ooglapje dat mij is aangereikt, is een ‘sexy piraten ooglapje met kant’. De make-up wordt erbij geleverd. En dat alles voor het luttele bedrag van 2,50 euro, inclusief 21 procent BTW.

De productomschrijving luidt:

Ooglapje dames deluxe – kleur: zwart en rood – materiaal: polyester en kant – thema: piraten en zeerovers, accessoires, ooglapjes, Pirates of the Carribean, vrouwen, goedkope.

‘Goedkope vrouwen’ en ‘dames deluxe’ lijkt een wonderlijke combinatie voor een en hetzelfde product, maar binnen het thema ‘piraten en zeerovers’ bestaat dat zonder enig probleem naast elkaar.

Na enig klikken heb ik een veel duurdere en een nog goedkopere versie te pakken van een en hetzelfde ooglapje. Bij bol.com kost hetzelfde ooglapje 6,95 euro, ook inclusief 21% BTW. Je wordt voor het lapje gehouden voor je er erg in hebt.

Ik heb het sexy gevalletje alvast besteld. Voor 1,95 euro zal ik me niet snel miskocht voelen.

Etsy.com

Lees verder →

Muizenissen en afleiding
avatar

Geplaatst op door oktober 7, 2018
2

Muizenissen

Muizenissen

Vannacht droomde ik dat ik op de operatietafel lag en dat, terwijl ik onder narcose was, mijn linkeroog werd verwijderd in plaats van het rechter. Ik ontwaakte uit de narcose en bleek blind te zijn geworden. Een medische misser die glashard werd ontkend door iedereen. Ik voelde me volkomen machteloos.

Nu loop ik rond met een naar gevoel. Dat duurt al de hele dag. Stel je toch eens voor dat…

Dit soort muizenissen moet ik me niet in het hoofd halen.

Sterkte

Er zijn veel mensen die mij sterkte wensen. Soms via een kaartje, een enkeling met chocola of een boek en weer een ander met een plaatje en bidsnoertje van Santa Rita da Cascia, de heilige van het Onmogelijke.

Dat is lief en het doet mij goed.

Moeilijk

Toch is het moeilijk om te bepalen wat ik nu nodig heb.

Lees verder →

Evisceratie: Ee-vieze-wat?
avatar

Geplaatst op door september 24, 2018
7

evisceratie

Copyright: www.kunstogen.nl

Evisceratie

Op 21 maart 2015, bij aanvang van de lente, kreeg ik een ooginfarct waardoor mijn rechteroog blind werd. Precies drie-en-een-half jaar later, op 21 september 2018, bij het begin van de herfst, wist ik het zeker: het oog moet eruit.

Ik ben vele, vele pijnlijke en ook pijnloze behandelingen en evenzovele ziekenhuisbezoeken verder, en de dag die je dacht dat nooit zou komen, komt toch: ergens medio oktober krijg ik een evisceratie.

Ee-vieze-wat?

Een evisceratie is een vriendelijk woord voor een oogverwijderingsoperatie. De oogbol blijft hierbij intact, de iris wordt weggesneden en via die opening wordt de oogbol leeggehaald, waarna er een kunststofballetje in wordt gedaan, ten behoeve van de nodige opvulling. Het oog wordt dichtgenaaid en wat er dan overblijft ziet er net zo uit als de binnenkant van je wang.

Gruwelijk.

Afschuwelijk.

Zombie-oog

Ik krijg een zombie-oog. En ik heb mij altijd verre gehouden van het horrorgenre! Nu word ik zelf een halve zombie.

Vreselijk.

Ik zie er huizenhoog tegenop.

Rationeel

Lees verder →

Blindiaan (28) – Mismoedig
avatar

Geplaatst op door september 22, 2018
1

Vervolg column Blindiaan voor Verenging Oog-in-oog

mismoedig

Mismoedig

Mijn kijk op het leven als Blindiaan is meestal blijmoedig. Ik heb er niets voor hoeven inleveren, het beperkt me helemaal nergens in en vreemden zien het niet 1-2-3 zien, wat ik prettig vind.

Kortom, geen vuiltje aan de lucht.

Tot ik een ‘behandeling’ kreeg waarvan ik mismoedig werd en het leven als Blindiaan ineens meer last dan lust bleek te geven.

De behandeling die ik tussen aanhalingstekens zet, is de cryo-behandeling waarover ik eerder schreef. Het is ondertussen een paar weken verder en ik heb deze operatie nogmaals moeten ondergaan omdat er alweer een bloeding is in het blinde oog, met een verhoogde oogdruk tot gevolg.

EN NU, NU LIJD IK AAN DE MEEST VRESELIJKE HOOFDPIJNEN!

Ik ben er mismoedig en mistroostig van.

Vicieuze cirkel

Ik moet mezelf corrigeren; het is niet zo dat ik er niets voor heb hoeven inleveren.

Mijn vanzelfsprekende en blakende conditie, waarmee ik altijd wel ergens in den lande aan een 10km loopje kon meedoen, is veranderd in een conditie van iemand die opbouwt, weer een beetje op gang is, dan weer een tijd moet stoppen wegens complicaties, weer gaat opbouwen, etc. etc.

Het is een vicieuze cirkel en als ik eerlijk ben, heb ik al drie lange jaren niet meer echt lekker kunnen hardlopen.

Ik heb er mijn meest vanzelfsprekende hobby voor moeten inleveren.

Visuele uitdaging

Lees verder →

Blindiaan (27) – Alien-ogen
avatar

Geplaatst op door september 9, 2018
Reageer

Vervolg Column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

Het eerste deel van dit Blindiaan-verhaal verscheen in juli. Het is onder de titel ‘Oogdruk’ hier te lezen.

alien-ogen

Cryo-apparaat

In de tandarts stoel krijg ik een autogordel om mijn hoofd met daartussen een dikke prop watten om het blinde oog dicht te houden.

‘U voelt druk op uw hoofd.’

Wat vanzelfsprekend geen wonder is, als je er eerst een autogordel omheen legt en die daarna aansnoert.

Als de verdoving werkt, begint het bevriezen.

Het apparaat is aanvankelijk niet koud genoeg. Na een paar minuten houdt de aardige dokter ermee op. Het bevriezingsapparaat moet eerst opnieuw worden gestart.

Ik hoor een alt-control-delete-instructie rechts achter mijn hoofd.

Nieuwe poging

De tweede poging gaat beter. De gastoevoer sist een beetje.

Ik voel het bevriezen niet en toch ook wel. Het brandt en er wordt flinke druk uitgeoefend op het oog met de ijskoude, metalen sonde. Ik moet naar links kijken en zie helemaal niks van wat er zich rechts afspeelt. Dat is heerlijk.

Af-plakkaat

Lees verder →

84 – Verliesverwerking
avatar

Geplaatst op door september 23, 2018
1

Verliesverwerking

Verliesverwerking

Twee weken geleden werd ze 84, mijn kranige moeder. Ik schreef dit verjaardagsblog voor haar. Fysiek is het leven zo langzamerhand een opgave, maar geestelijk is er nog niets ingeleverd. Nou ja, een beetje sjeu en zin in de dingen, die is wel wat afgenomen de laatste periode.

Het is ook wat, op zo’n hoge leeftijd bouwt het leven af. Er verdwijnen mensen, er verdwijnen bezigheden, dingen die makkelijk gingen, gaan zo makkelijk niet meer, of lukken helemaal niet meer.

Hoe doe je dat? Als je leven een krimpregio is geworden? Hoe houd je het dan leuk? Hoe houd je het vol, en liefst met goede moed?

Ben je dan de hele tijd bezig met alles wat er aan verlies te verwerken is? Bestaat het hele leven op die leeftijd uit verliesverwerking? Of leef je daar aan voorbij? Word je gek als je te veel bij stil staat bij verlies?

Gesprek onder deskundigen

verliesverwerkingEnige tijd geleden was ik getuige van een mooi gesprek dat ging over verlies en groei. Het gesprek was door mij gearrangeerd. Emeritus hoogleraar Persoonlijkheidsleer van de Radboud Universiteit Nijmegen Hubert Hermans en de aan dezelfde faculteit Psychologie opgeleide psychogerontoloog, gezondheidszorgpsycholoog en klinisch psycholoog Huub Buijssen maakten hernieuwd kennis met elkaar.

Op de Jaardag van de ZKM Vereniging waarvan ik beroepsmatig lid ben, gaan beide een lezing houden en deze verhalen moeten op elkaar worden afgestemd. Dit was het voorgesprek.

Lees verder →

84 – Vierentachtig en krachtig
avatar

Geplaatst op door augustus 30, 2018
2

84 vierentachtig

Mama

Vandaag is ze jarig, ze wordt 84 jaar. Dat vieren we met een bezoek, taart en hulp in de vorm van heen en weer lopen met drank en gebak voor de vriendinnen en een enkel stel, om te eindigen bij een Chinees restaurant. Dan zal ze verzuchten als de rekening is betaald: ‘Ik ben blij dat het weer achter de rug is. Het is toch een heel gedoe, zo’n verjaardag.’

Het alternatief: je verjaardag niet vieren, is ondenkbaar.

Kranig

Mijn moeder is een kranige vrouw. Haar ‘unique selling points’ zijn haar opgewekte levenslust en haar humor.

Na de dood van mijn vader in 2004 is ze niet in een hoekje gaan zitten treuren, maar heeft ze zichzelf bij de lurven gepakt en heeft er, ondanks het gemis, leuke jaren van gemaakt. Niet in het begin natuurlijk. Rouw is rauw en daar moet je doorheen, maar na verloop van tijd borrelde haar bron van levenslust weer en moesten er plannen gemaakt en activiteiten ontplooid.

Alleen

Lees verder →