Mijn oogprothese en ik
avatar

Geplaatst op door februari 20, 2019
2

Oogprothese

Een maand na de oogverwijderingsoperatie kon ik naar de kunstogenwinkel om een nieuw oog te laten aanmeten. De afspraak was op een maandag en ik moest ervoor naar Den Haag. Drie maanden later, in totaal vier maanden na de operatie, kreeg ik mijn definitieve oogprothese.

Er was gezegd dat dit proces zo’n twee maanden zou duren. Had ik pech dat het zo lang duurde?

Niet echt. Mijn oog is simpelweg moeilijk na te maken.

oogprotheseSchaaltje

Een kunstoog kan een bol zijn, een grote knikker, maar na een evisceratie houd je je eigen oogbol. De iris verdwijnt bij de operatie en het oog is wat kleiner dan het overgebleven goede oog. Over dat kleine, volledig witte oogje komt de oogprothese, dat is een schaaltje, vergelijkbaar met een schelp.

Omdat de buitenste natte laag van je oog behouden blijft en het schaaltje nat wordt gemaakt bij het inzetten, zuigt het zich vacuüm waardoor het zich fixeert op de oogbol. Het fijne aan deze vinding is dat het kunstoog meebeweegt met het andere oog. Alleen zwaar spierwerk zoals bij scheelzien nodig is, lukt niet.

oogprothese

Iris

Lees verder →

Blindiaan (33) – Muizenissen
avatar

Geplaatst op door februari 17, 2019
Reageer

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Dit is een verhaal van ongeveer een half jaar geleden. Het verscheen hier eerder onder de titel: Muizenissen en afleiding.

muizenisses

Droom

Vannacht droomde ik dat ik op de operatietafel lag en dat, terwijl ik onder narcose was, mijn linkeroog werd verwijderd in plaats van het rechter. Ik ontwaakte uit de narcose en bleek blind te zijn geworden. Een medische misser die glashard werd ontkend door iedereen. Ik voelde me volkomen machteloos.

Nu loop ik rond met een naar gevoel. Dat duurt al de hele dag. Stel je toch eens voor dat…

Dit soort muizenissen moet ik me niet in het hoofd halen.

Sterkte

Er zijn veel mensen die mij sterkte wensen. Soms via een kaartje, een enkeling met chocola of een boek en weer een ander met een plaatje en bidsnoertje van Santa Rita da Cascia, de heilige van het Onmogelijke.

Dat is lief en het doet mij goed.

Moeilijk

Toch is het moeilijk om te bepalen wat ik nu nodig heb. Lees verder →

Minifietsvakantie in de winter: heel koud of the box
avatar

Geplaatst op door februari 3, 2019
2

koud of the box

Koud of the box

De-man-over-wie-ik-niet-schrijf en ik hebben gloednieuwe vakantiefietsen aangeschaft. Ze zijn heel mooi en er moest op worden gereden, dat spreekt voor zich.

Wij besloten op de fiets op minifietsvakantie naar Wageningen te gaan voor een romantisch weekendje-weg vanwege 34 jaar samen en 25 jaar getrouwd. Dat het midden in de winter was en er net een koud weekend was aangekondigd weerhield ons er niet van het plan doorgang te laten vinden.

Een vriendin noemde het een leuk idee, en ook heel out of the box bedacht.

Het bleek vooral koud of the box.

En onze uitvoering was weinig romantisch.

Iets vergeten

Na vijf km bedacht de-man-over-wie-ik-niet-schrijf dat hij iets was vergeten en ging terug om dat te halen. Ondertussen moest ik rustig doorfietsen. We volgden een door mij uitgezette fietsknooppuntenroute. Ik had hem op papier bij me en de-man-over-wie-ik-niet-schrijf had ‘m in gps op de iPhone.

Vanwege dat rustig-doorfietsen zat ik na 20 kilometer koffie te drinken in Wijk bij Duurstede en ondertussen mijn ijskoude lippen en neus op te warmen en tenen en alles wat nat was geworden een beetje te drogen in een restaurant.

Lees verder →

Van pakket-pret naar pakket-verzet
avatar

Geplaatst op door januari 12, 2019
2

pakket

Pakket-terreur

Is het jou weleens opgevallen? Je bestelt iets bij een webwinkel en daarna krijg je 23 mailtjes over de status van je pakket. Het is je reinste pakket-terreur.

Zelfs als je de aangeschafte waar in ontvangst hebt genomen, krijg je nog een mailtje waarin staat dat je pakket is afgeleverd, het liefst met de tijd erbij.

Hobby

Het is pakket-stress, een uit de hand gelopen hobby van marketeers en softwareontwikkelaars samen. Dat iets technisch kan, wil nog niet zeggen dat het toegevoegde waarde heeft voor mij als klant.

In marketing-taal: de ‘customer-journey’ is niet per se gebaat bij een voortdurende stroom aan status updates.

Het maakt niet uit of je iets besteld bij een Nederlandse of bij een buitenlandse webwinkel, allemaal zijn ze helemaal dolgedraaid waar het de status betreft van de levering van jouw pakket.

Een voorbeeld

Lees verder →

PanbosCross in een gesegmenteerd bos
avatar

Geplaatst op door januari 6, 2019
1

PanbosCross

447e PanbosCross

Vanochtend was het zover, de 447e PanbosCross stond op het programma. Deze cross is vorig jaar van naam veranderd, hij heette tot medio 2017 de Panbos Trimloop, maar het woord trimmen is zo goed als uitgestorven, alsook de mensen die daar aan doen.

Zonder innovatie geen vooruitgang, dus de aloude naam ging op de schop en ook de aanvangstijd werd veranderd, waarover straks meer.

Deze bosloop wordt iedere eerste zondag van de maand georganiseerd door mijn eigen atletiekvereniging U-Track. Dat was zo, dat is zo en dat blijft zo.

1982

447 : 12 = 37,25. Wat inhoudt dat de loop al 37 jaar en drie maanden worden georganiseerd. Omgerekend betekent dit dat in 1982, op 1 oktober, de Panbos Trimloop het licht zag.

1982, dat is lichtjaren her.

PanbosCross

Rondje

Lees verder →

Blindiaan (32) – Ee-vieze-rare-wat?
avatar

Geplaatst op door december 30, 2018
Reageer

Vervolg Column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Een langere versie van dit blog verscheen hier eerder onder bijna dezelfde titel.evisceratie

Evisceratie

Mijn blinde oog moet eruit. Ik ben vele behandelingen verder, en de dag die je dacht dat nooit zou komen, komt toch: ergens dit najaar krijg ik een evisceratie. Een ee-vieze-rare-wat?

Een evisceratie is een vriendelijk woord voor een oogverwijderingsoperatie. De oogbol blijft intact, de iris wordt weggesneden en via die opening wordt de oogbol leeggehaald, waarna er een kunststofballetje in wordt gedaan voor de nodige opvulling. Het oog wordt dichtgenaaid en wat er dan overblijft ziet er net zo uit als de binnenkant van je wang.

Gruwelijk.

Afschuwelijk.

Ik krijg een zombie-oog.

Ee-vieze-rare-wat?

Ik snap dat het niet anders kan, maar het gaat hier wel om een oog! Dat zit midden in je gezicht. Een oog verliezen, als metafoor voor de spiegels van je ziel, is jezelf kwijtraken, of in ieder geval de angst daarvoor.

Het was de afgelopen 3,5 jaar niet de bedoeling dat ik op weg ging naar een nep-oog, wat een leugenachtig alternatief is voor mijn eigen oorspronkelijke oog.

Ik voel me kwaad, verdrietig, wrokkig, en eenzaam.

Zombie-oog

Lees verder →

Gedenk te sterven (Memento Mori)
avatar

Geplaatst op door december 30, 2018
2

Gedenk te sterven

Memento Mori

De donkere dagen voor kerst zijn niet bepaald de dagen van Carpe Diem (pluk de dag), eerder van Memento Mori (gedenk te sterven). Ik heb weinig herinneringen aan de lessen geschiedenis op de middelbare school, ik weet nog wel dat het Memento Mori van de Middeleeuwen werd gevolgd door het Carpe Diem van de Renaissance (wedergeboorte).

De dag voor kerst is een soort gedwongen Memento Mori voor mij. Het is de dag dat mijn vader verjaarde. In 1929 kwam hij als kerstcadeau ter wereld.

Volgens zijn moeder zou hij altijd ‘un oenstrante kringe bluuven’[1].

Kerkhof

Deze week stond ik voor het ieniemienie-grafje van mijn vader. Niet dat mijn vader zo klein was, hij had een normaal postuur, maar hij is gecremeerd en daarna is de urn met zijn as erin begraven. Daarvoor heb je geen normaal graf nodig. Een postzegelgraf van een bij een meter volstaat.

Ik stond daar en dacht:

Je kunt beter verstrooid zijn dan worden.

Dit geeft wel ongeveer het niveau van mijn gevoelens weer als ik op het kerkhof ben. Ik vind er helemaal niks en dientengevolge vind ik een bezoek eraan een bezoeking.

Tweejaarlijks

Lees verder →

Blindiaan (31) – Oxycodon
avatar

Geplaatst op door december 26, 2018
Reageer

Vervolg Column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

Dit verhaal is hier eerder verschenen onder bijna dezelfde titel.

oxycodon pijnverslavend

Enige tijd geleden stond er een artikel in De Volkskrant over de toename van het gebruik van de sterke pijnstiller oxycodon in Nederland. De kop van het artikel luidde:

“De dokter als dealer: ‘In Nederland is allang sprake van een stille opioïde-epidemie’.

Steeds vaker worden in Nederland zware pijnstillers voorgeschreven, hoewel uit de VS bekend is dat ze te vergelijken zijn met heroïne. De Volkskrant sprak met vier patiënten die verslaafd raakten. ‘Als mijn vrouw de oxycodon niet had verstopt, was ik zo weer begonnen.’”

Herkenning

‘Hej!’, dacht ik op zijn Zweeds, ‘dat middel heb ik ook geslikt na de tweede retinale-cryopexiebehandeling.’ En ik slikte nog een variant erop: oxycontin. Daarnaast óók nog naproxen, waarvoor je een maagbeschermer moet slikken, en een dagelijks vloertje van paracetamol.

In de periode na de tweede cryopexie slikte ik 28 pillen per dag. Dat duurde niet maar een paar dagen, dat duurde bijna twee maanden en na die periode was ik weliswaar aan het afbouwen, maar was ik nog niet pijnstillervrij.

Als ik het artikel mag geloven, was ik tegen die tijd al dik verslaafd aan de opioïde middelen die ik in grote hoeveelheden naar binnen werkte.

Waarom voorgeschreven?

Lees verder →