Blindiaan (19) – Laseren
avatar

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Eerder verschenen: in dit bloglaseren

Nieuw-vaten laseren

Het doel van de ooglaserbehandeling is: dood aan alle nieuw-vaten!

Het laseren voelt als de tactiek van de verschroeide aarde uit het Rusland van de Tweede Wereldoorlog en veroorzaakt een brandende pijn midden in mijn hoofd.

Iedere laserstoot lijkt een voltreffer. Ik krijg ongeveer honderddertig van die stoten per behandeling. Om de laser goed te kunnen richten krijg ik een lens met een doorzichtig goedje in mijn oog geduwd en daar doorheen gaan de groene laserstralen.

Na verloop van minuten gaat mijn oog steeds meer tranen en op het laatst zit ik met een compleet huilend oog met mijn kin op het ene rekje en mijn voorhoofd tegen een ander rekje.

Automatisch trekt mijn hoofd zich langzaam terug.

Het laseren doet enorm pijn.

Warme hand

Lees verder

Singelloop Utrecht: I did it!
avatar

Singelloop Utrecht

Singelloop Utrecht

Vandaag stond ie, net als vorig jaar en vele jaren daarvoor, weer op het programma: de Utrechtse Singelloop.

Vorig jaar stapte ik na vier kilometer uit. Dit jaar liep ik wel de volle tien kilometers. In mijn langzaamste tijd ooit, dat helaas wel.

Ik liep ruim boven het uur, over deze tien kilometer. In 2014 liep ik nog 57:14. Nu zeseneenhalve minuut langzamer. Ik zou me moeten schamen.

Maar, wonder boven wonder, dat doe ik niet. Ik vind het juist goed van mezelf dat ik hem heb uitgelopen.

De eerste vijf

In de eerste vijf kilometer liep ik lekker, hoewel mijn nieuwe schoenen al snel knelden. Niet de goede keus gemaakt vrees ik. Hopelijk kan ik ze nog ruilen.

Na anderhalve kilometer stond de-man-over-wie-ik-niet-schrijf speciaal aan de kant om mij aan te moedigen. Hoe lief is dat! Ik duwde hem mijn zonneklep in de handen. Het ding was te warm op mijn hoofd en de zon scheen toch niet.

Lees verder

Blindiaan (18) – Dwaaloog
avatar

Vervolg op column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Dit Blindiaan-blog is vers geschreven.

Dwaaloog

Functieverlies

Ondertussen ben ik ruim twee jaar verder. Een periode die begon met angst en verlies, daarna een lange tijd die zich kenmerkte door een heel medisch circus waar ik doorheen dwaalde en dat na heel vervelende complicaties nu in rustiger vaarwater is gekomen.

Het is maar goed dat je aan het begin niet weet wat er allemaal nog volgt, je zou er acuut depressief van worden.

Naast de hele medische toestand waarmee ik werd geconfronteerd, was er het mentale stuk van het accepteren van het verlies van het zicht in een oog, wat de medische wereld gortdroog ‘functieverlies’ noemt, terwijl het natuurlijk veel meer is dan dat.

Uiterlijk

Je verliest niet alleen je oog, je verliest ook je uiterlijk. Niet alles natuurlijk, maar juist ógen, die zijn zo belangrijk in het contact met anderen. Mijn blinde oog is veranderd. De pupil werkt nog wel, maar reageert sloom, de iris ziet er doffer uit. De ziel is uit het dode oog.

Het beste werkt het om daar gewoon niet over na te denken. Gelukkig lukt dat heel best.

Totdat andere mensen zich ermee bemoeien.

Lees verder

Onvoltooid verleden tijd: 7 blogs die ik (nog) niet schreef
avatar

onvoltooid verleden tijd

Onvoltooid verleden tijd

Misschien denken mijn vaste lezers dat ik ga zitten en al mijn blogs zo even uit mijn mouw schud? Dat is soms inderdaad het geval, maar ook heel vaak niet. Dan raakt het verhaal dat ik wil vertellen maar niet af omdat ik ergens halverwege strand.

Het blogarchief op mijn laptop getuigt daarvan. Er zijn nogal wat blogs met een onvoltooid verleden tijd.

In dit blog noem ik zeven blogs die niet nooit gepubliceerd zijn. Meestal omdat ik het schrijven niet afkreeg, soms omdat het thema te veelomvattend is.

1. Folly Talk

Wij hebben een huisvriend die architect is. Zijn naam: Clemens Koemans.

Hij eet eens per week bij ons en dat gebeurt al jaren. Zo zijn wij door de jaren heen de stille getuigen geworden van zijn strijd met het ambtelijke apparaat van de gemeente Utrecht, dat zomaar, zonder verdere toelichting, brutaalweg zijn kunstwerk genaamd Folly Talk ontmantelde en weghaalde.

Op de plek van Folly Talk zou de nieuwe Prins-Clausbrug moeten verschijnen.

Dat is ook gebeurd, het is de brug die ik gemiddeld vier keer per week overfiets op weg naar mijn werk op Papendorp.

Maar de gemeente had geen rekening gehouden met de vasthoudendheid van onze huisvriend. Hij heeft net zo lang het wijkbureau Kanaleneiland als de gemeentelijke afdeling voor de ruimtelijke ordening gestalkt, tot zij niets anders konden doen dan Folly Talk opnieuw laten maken en een nieuwe plaats geven.

Lees verder

Blindiaan (17) – Glaucoom
avatar

Vervolg column Vereniging Oog-in-oog: Blindiaan

glaucoom

Glaucoom

Het woord glaucoom valt niet echt, maar de combinatietherapie die ik krijg maakt duidelijk dat het een te hoge oogdruk is die de helse hoofdpijnklachten veroorzaakt. De therapie bestaat uit drie elementen:

  1. symptoombestrijding: vooral gericht op acute pijnbestrijding
  2. korte termijn behandeling: gericht op verkrijgen van hernieuwde rust en balans in het oog
  3. lange termijn behandeling: rust en balans terugbrengen voor lange duur.

Oorzaak

Beide grote bloedvaten naar en van het blinde oog zijn afgesloten. Vooral het gemis aan zuurstof in het netvlies door de afsluiting van de slagader die naar het oog toe gaat, zorgt voor problemen. Het lichaam heeft een soort zelf herstellende wens en gaat nieuwe bloedvaten aanmaken om toch zuurstof in het netvlies te krijgen. Die nieuwe bloedvaten heten ‘nieuwvaten’. Meestal is ‘nieuw’ goed, denk aan nieuwe haring, nieuwe aardappelen of Nieuwjaar, maar hier is nieuw slecht.

Nieuwvaten zijn slecht, zinloos en stom.

Lees verder

Peppi & Kokki missen Loch Ness (Schotland deel 4)
avatar

Loch Ness

Nessy, het monster van Loch Ness

Scotland Round part I

In de vorige drie delen van de belevenissen van Peppi & Kokki volgden we onze fietsroute door Schotland tamelijk nauwgezet. In dit vierde en laatste deel pak ik het, volkomen-niet-verrassend, op dezelfde manier aan. We vervolgen Scotland Round, part one.

Er zijn een paar andere zaken die de revue moeten passeren. Dit zijn:

  • Exit the Brexit
  • Het moetbal
  • Van dik tot dikker
  • Schotland – vakantieland.

Scottish Highlands

Loch NessOp weg van Oban naar Fort William en Fort Augustus, rijd je de Scottish Highlands in. De Highlands zijn een populaire toeristische attractie, voor zover je van attractie kunt spreken bij een niet-bewegend en niet-druk land(schap). In het gebied tref je veel meren die zijn omzoomd met ruige, verlaten heuvels waar schapen grazen of alleen hei groeit.

Hei in bloei, dat dan weer wel.

Ben Nevis

Lees verder

Peppi & Kokki in West-Schotland – deel 3
avatar

Van mooi tot mooier

Een van de bijzondere dingen aan de tocht die wij maakten door West-Schotland, was dat het landschap steeds ruiger, ongerept en mooier werd. Vooral de westkust van Schotland met alle eilanden die aan die kant van het land liggen, is prachtig.

En Peppi & Kokki zagen maar een fractie van alles wat Schotland te bieden heeft!

Van Kilberry tot Oban

Veel plaatsnamen beginnen in Schotland met ‘Kil’. In Kilberry hielden wij onze tweede rustdag, en verder zagen we op borden of fietsten we langs namen als: Kilmartin, Kilchreran, Kilfinan, Kildavie. ‘Kil’ is een Keltisch woord en betekent ‘kerk’.

In dit deel van het land staan de plaatsnamen vaak op twee manieren geschreven; in het Engels en in het Gaelic. Net zoiets als bij ons in Friesland met Sint Nicolaasga en Sint Nyk en in Zuid-Limburg met Voerendaal en Voelender.

Gaelic is onverstaanbaar, niet te lezen en niet uit te spreken, waardoor het een soort geheimtaal wordt. In Schotland bezigen ze het Schots-Gaelic (klinkt logisch). Vooral op de westelijke eilanden is het in gebruik als actieve taal en wordt er onderwijs gegeven in het Schots-Gaelic.

Onbewoonde wereld

Lees verder

Peppi & Kokki in Schotland – deel 2
avatar

Peppi en Kokki en de wind fietsvakantie

Morgen minder

‘Morgen meer’, schreef ik vorige week zondag met het vaste voornemen om de dag erna verder te gaan met onze Schotlandreis. Maar ja, de volgende dag was een werkdag en na een werkdag heb ik vaker niet dan wel zin om ook ‘s avonds nog eens achter de laptop te kruipen.

Zo werd het: ‘Morgen minder en volgende week meer’.

De route: Schotland Rond

Om wat meer gevoel te krijgen bij wat wij fietsten, kun je een kijkje nemen op de site van Europafietsers, waar veel lange-afstandsroutes te vinden zijn, waaronder die in Schotland.

Op bijgaand plaatje is het eenvoudig aan te geven wat wij reden.

We fietsten de rode route van Newscastle rechtsonder naar Inverness, rechtsboven, met hier en daar wat korte extra stukjes vanwege campings die niet allemaal direct aan de route lagen. Met het stuk in Nederland erbij, 1150 kilometer.

(Als je op het plaatje klikt, kun je de namen van de steden lezen. De foto opent in een nieuw scherm.)

Vanuit Inverness lieten we ons per trein terugbrengen naar Newcastle.

Vorige week eindigde ik met onze grensoversteek van Noord-Engeland naar het meest Zuidwestelijke deel van Schotland: Galloway.

Galloway

Peppi Kokki Schotland fietsvakantie

Het eerste deel dat we fietsten in Schotland, heet ‘Dumfries & Galloway’. Het is het meest Zuidwestelijke deel van het vasteland. Dumfries is een stad en Galloway is de naam van het gebied waarin het Galloway Forest Park ligt. Vooral de etappe die we door dit Forest Park fietsten is prachtig.

Op zeker moment hoorden we kabaal van vallend water en er stond een auto langs de weg. We parkeerden de fietsen en zagen tussen de bomen door een verdekt opgestelde waterval van Schaffhausiaanse proporties. De watervallen van Coo in de Ardennen verbleekten erbij. Het grote verschil met die toeristische attracties is dat er geen mens te vinden was bij deze waterval.

Helemaal klopt dat niet, de mensen die bij de geparkeerde auto hoorden, liepen moeizaam van de waterval naar beneden, met stok en voetje voor voetje schuifdelen ze terug naar de auto. Het was een Engels echtpaar uit Dover, dat ieder jaar deze waterval even wil zien. Ze waren er lyrisch over dat ze deze waterval al zo lang kennen en dat hij nog steeds onontdekt lijkt te zijn.

Het is waar, heel veel natuur is in Schotland nog volkomen ongerept.

Arran

Lees verder

Peppi & Kokki in Schotland – deel 1
avatar

Peppi & KokkiVerhaaltjes bij plaatjes

Dit blog wordt er een van verhaaltjes bij plaatjes. Plaatjes van Schotland welteverstaan. Wie Facebook heeft, zag alle foto’s al langskomen. Wie dat niet heeft, kan daar ook eenmalig kijken via deze link.

Alle foto’s zijn gemaakt met mijn iPhone. We hadden ook een heus fototoestel bij ons, maar daar heeft de-man-over-wie-ik-niet-schrijf foto’s mee gemaakt. Ik beperkte me tot de simpelheid van de iPhone. Het moet gezegd, de foto’s met mijn iPhone zijn aardig, maar die met het echte fototoestel zijn echt spectaculair.

Die luchten!

Die uitzichten!

Dat landschap!

Dat weer!

Schotland is een vakantieland waar je uitroeptekens bij nodig hebt! #egweur!

Zelfs bij foto’s die zijn gemaakt met een iPhone!

Peppi & Kokki

Peppi Kokki Schotland

Even voorstellen: Peppi was de dikke en Kokki de dunne, dientengevolge ben ik Peppi en is de-man-over-wie-ik-niet-schrijf Kokki. Speciaal voor mijn moeder heb ik af en toe een selfie van ons tweeën gemaakt. Selfies die de-dochter-over-wie-ik-ook-niet-schrijf stelselmatig ‘schattig’ vindt.

Ik weet het niet, maar het komt mij voor dat als een kind in de fase is beland dat ze alles van haar ouders als schattig bestempeld, dat je dan rijp bent voor het museum. Volgens dit kind dan in ieder geval.

In ons eigen beleving zijn wie niet meer piep, maar toch ook nog niet stok.

Als je niet weet wie Peppi & Kokki zijn, dan ben je ook nog niet stok en wel behoorlijk piep. Kijk even naar dit filmpje en je weet het meteen voor de rest van je leven (en het deuntje gaat het eerste half uur niet uit je hoofd).

Start in Nederland

Lees verder

Blijwilliger tijdens de NKatletiek 2017
avatar

NKatletiekNKatletiek 2017

Het NKatletiek 2017 duurt vier dagen en vindt plaats in Utrecht. Vandaag is de laatste dag en ik zit me stierlijk te vervelen in het kassahokje als #blijwilliger.

NKatletiekWij blijwilligers zijn deze zondag door de organisatie besteld om 8:15 uur, in alle vroegte dus, maar het wedstrijdgeweld barst pas los om 16:00 uur. Joost mag weten waarom we hier voor dag en dauw moesten zijn.

Ik heb tijd genoeg om een blogje te dichten, en tussen het nietschdoen in help ik de sporadische kaartjeskoper aan een toegangskaartje, wat feitelijk een polsbandje is. Voor iedere wedstrijddag geldt een ander kleurtje. Vrijdag blauw, zaterdag oranje en vandaag wit.

Polsstokhoogspringen

Op de eerste dag, donderdag 13 juli, vond in de avond de mannen- en vrouwenwedstrijd plaats van het polsstokhoogspringen, wat behalve een prachtig woord is voor het spelletje galgje, ook een wondermooie sport is.

Van de winnaar bij de mannen, Menno Vloon, maakte ik dit slowmo-filmpje (8 seconden)

Lees verder