runningrita

Borreltijd met logeerhond Binkie

Geplaatst op 31 maart 2018 door Rita Verduinapril 1, 2018

Logeerhond Binkie

We hebben een logeerhond dit Paasweekend. Ze heet Binkie. Het is een speelse lieverd.

Iedereen in huis is blij met haar, behalve de poezen, die haten haar. Ze heeft bezit genomen van hún huiskamer en het hele huis ruikt naar hond. Niet dat wij dat ruiken, maar de poezen ruiken het als de beste. De poezen zijn deze dagen overal in huis, maar niet in de huiskamer.

Binkie’s attributen

Binkie bracht behalve gezelligheid en problemen met de poezen ook de nodige hondenattributen mee zoals:

Slaapkussen – fijn om iets van thuis bij je te hebben
Riemen, borstels en eten – vanzelfsprekend
Oranje scheepstouw – voor ons een onduidelijk hondenattribuut
Kip zonder kop – dit is een hondenknuffel en de kip heeft echt geen kop.

Soms wil Binkie iets van ons. Kijk maar.

Borreltijd met Binkie

Logeerhond: ‘Kom op logeerbaasje, speel met mij’.

Logeerbaasje: ‘Ik peuter liever in mijn neus’.

Lees verder →

Cryotherapie – de geboorte van een alien

Geplaatst op 11 maart 2018 door Rita Verduinmaart 11, 2018

Oogdruk

De oog(bol)druk in mijn blinde oog is alweer drie maanden te hoog. Niks helpt definitief. Wat twee jaar geleden bij de eerste complicatieperiode nog wel lukte, is nu vergeefse moeite. Er kunnen alleen lapmiddelen worden ingezet zoals pillen waarvan ik niet alleen hondsmoe word, maar ook keiharde poep krijg, overlangs gescheurde nagels en kloven in mijn vingers.

De pillen voeren vocht af, maar dat doen ze natuurlijk niet alleen in het oog, vandaar.

Cryotherapie

De oogarts zet het laatste redmiddel in: retinale cryopexie. In gewoon Nederlands: bevriezing van het oog en van wat daar binnenin zit; bij normale mensen het netvlies en bij mij het dood-gelaserde netvlies en verschillende bloedingen, waaronder eentje in het regenboogvlies. Het regenboogvlies is een dure term voor de iris.

Het woord ’therapie’ klinkt naar ‘genezen’, maar dit is therapie zonder genezing. Het is en blijft wonderlijk hoeveel onderhoud een kapot oog vraagt, terwijl je geen omkijken hebt naar een oog dat het gewoon doet.

Ik vind het allemaal best, als ik maar van die ellende-pillen afkom.

UMC

De cryotherapie kan alleen in het UMC worden gedaan.

Daar starten ze met een intake. Ik zeg dat mijn oog al 186 keer is bekeken, maar dat maakt geen indruk: ‘We willen wel met eigen ogen zien of hetgeen uw oogarts nodig vindt, ook door ons nodig wordt bevonden.’

Lees verder →

Sportprijs 2017: vereniging van het jaar

Geplaatst op 4 maart 2018 door Rita Verduinmaart 4, 2018

Genomineerd

Op 14 februari 2018 was het gala van de Utrechtse Sportprijs 2017.

Mijn atletiekvereniging U-Track was samen met de twee andere Utrechtse atletiekverenigingen Phoenix en Hellas genomineerd in de categorie ‘Vereniging’.

De nominatie viel ons ten deel vanwege de immer voortschrijdende samenwerking tussen de drie verenigingen.

Vroeger was het haat en nijd tussen de diverse lokale atletiekverenigingen, maar dat was iets van de vorige eeuw. Ergens in het begin van dit millennium begon de toenadering, die in 2017 culmineerde in onze succesvolle samenwerking bij de organisatie van het NK Atletiek 2017.

We kunnen de borst nog even nat houden, want ook in 2018 vindt het NK Atletiek in Utrecht plaats: van vrijdag 22 tot en met zondag 24 juni 2018.

Gala

Het gala werd een vrolijke avond met familie, clubgenoten en mede-genomineerden.

Mijn eigenste dochter was er, maar niet vanwege U-Track, ze was meegekomen als aanhang van haar vrijer die op persoonlijke titel was uitgenodigd vanwege zijn zilveren plak op de meerkamp bij de NK Atletiek.

In dit verhaal kun je lezen hoe de vork ook alweer in de steek zat.

Wij houden het graag in de familie.

De opening was spectaculair met Noord-Koreaans-aandoende cheerleaders, het enige verschil met de gedrilde dames uit Pyeongchang was dat deze dames schaars gekleed waren.

De avond werd aan elkaar gekletst door Marijn de Vries, ex-profwielrenner en journalist. Ik lees haar wekelijkse maandag-column op de sportpagina’s van Trouw graag.

Prijs

Lees verder →

Blindiaan (24) – Argusogen

Geplaatst op 2 maart 2018 door Rita Verduinmaart 2, 2018

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Routinecontrole

In november 2017 stond een routinecontrole gepland bij de oogarts. Ik verwachtte dat hij alleen mijn blinde oog in ogenschouw zou nemen en dat ik snel weer op de stoep zou staan. Met argusogen bekeek hij de binnenkant van het oog met een apparaat waarbij afwisselend een blauw licht en dan weer een wit licht werd gebruikt.

Ik had veel bekijks.

Coassistenten en optometristen werden erbij geroepen, die keken hun ogen uit.

Mijn kapotte oog werd geïnspecteerd door een horde arendsogen. Aanzien doet gedenken.

Keulen

Wat mij niet gerust stelde, was dat de oogarts keek alsof hij het in Keulen hoorde donderen. Ik zag dat hij het even niet meer wist.

Hij wreef zijn ogen uit en keek nog een keer.

Hij dacht aan een steriele ontsteking of een nieuwe bloeding.

In het oog.

In het trubbeloog.

Mijn sukkeloog.

Ik denk dat ik naar hem zat te kijken als Jonas in de Walvis. Maar de oogarts liet zich door mij niet op zijn neus kijken.

Een hele serie acties zag het licht.

Geen heil

Lees verder →

300 = driehonderd

Geplaatst op 25 februari 2018 door Rita Verduinfebruari 25, 2018

300

Dit is het 300e blog dat ik plaats op runningrita.nl.

Mijn blog bestaat bijna vijf jaar. Op 10 maart 2013 zag runningrita.nl het levenslicht. Er waren toen vijf blogs te lezen.

De eerste blogs:

Terugkijkend zijn deze vijf blogs heel typerend voor mijn blog.

Er is een blog dat verwijst naar wat gezien de naam van het blog de hoofdmoot lijkt: het hardlopen (nummer 3). In werkelijkheid is dat maar een van de onderwerpen. Het thema ‘sporten’ komt wel regelmatig terug.

Er is een blog dat is gerelateerd aan mijn werk (blog 4 over leidinggevenden) en er is er een dat verband houdt met het leven in en met een gezin (nummer 1). Voorts is er een die mijzelf typeert (nummer 2 over geduld) en tenslotte is er een met humor en een goede vindbaarheid voor Google: nummer 3.

Nummer 3 over seks-op-hoge-leeftijd gaat óók over ouder worden en dat is onbedoeld toch het hoofdthema van mijn blog geworden. Dat heeft alles te maken met de fysieke pech die mij ten deel is gevallen. Over alle perikelen rond mijn blinde oog heb ik ondertussen meer dan 25 Blindiaan-verhalen geschreven.

Het was niet gepland noch voorzien, maar het thema ‘kwalen’ is het belangrijkste onderwerp gebleken.

Lees verder →

Flarden van een skivakantie

Geplaatst op 25 februari 2018 door Rita Verduinfebruari 25, 2018

Reageer

Autoreis

Ik ben op weg naar mijn jaarlijkse skivakantie en rijd met de auto naar Frankrijk met twee van mijn drie kinderen. Deze twee hebben een rijbewijs. Dat moet natuurlijk worden benut.

Grootmoedig sta ik het stuur, de auto en mijn gemoedsrust af aan beide bloedjes.

Wat rijden ze hard, wat remmen ze weinig op de motor, wat geven ze laat richting aan bij het inhalen, trouwens, moet dat eigenlijk wel, al dat inhalen?

‘Je rijdt vreselijk mee mam.’

‘Het is echt verschrikkelijk.’

‘Het is erger dan die en die en… en…’

Waarna verhalen volgen over bloedlinke inhaalmanoeuvres in verre landen, vreemde snuiters die in onze auto andere gekken achterna zitten, ondertussen op hun voorhoofd tikkend als ze die gekken passeren.

OMG, wat ben ik blij dat ik niet alles weet en hoor. Laat mij alsjeblieft zo onwetend mogelijk blijven over mijn kinders capriolen in het snelverkeer.

Champagny-le-haut

Het dorpje waar wij naartoe stuiven, voor zover je dat al kunt doen in een zwaarbeladen Fiat 500, ligt 220 meter boven Champagny. Het is een lieflijk dorpje dat je totaal niet associeert met de gangbare Franse ski-oorden.

In het pietepeuterige dorpje dat ligt in een vallei die omsloten is door ruwe rotsformaties, waar in deze tijd van het jaar de watervallen bevroren aan de bergwand volkomen verijsd naar beneden hangen, staat een kerkje met daaromheen een aantal huizen.

Lees verder →

Motto: jumping is a lifestyle

Geplaatst op 11 februari 2018 door Rita Verduinfebruari 11, 2018

Reageer

Ski-virus

Het gezinslid dat het meest bevattelijk bleek voor het erven van mijn ski-virus is zonder twijfel mijn oudste zoon.

Sinds de allereerste keer dat hij ging skiën, hij was destijds acht jaar, probeert hij zoveel mogelijk hobbels en bobbels te vinden op en buiten de piste, om al springend naar beneden te glijden.

Zijn motto: Jumping is a lifestyle!

Die allereerste keer kostte zijn gespring hem de eerste plaats tijdens het wedstrijdje van de skischool. De wedstrijd die in zijn ogen geheel onterecht werd gewonnen door zijn zus, die er met een megabeker vandoor ging.

Zelden hebben wij hem zó kwaad gezien als destijds. Dat hij brons had, was net als brons voor Sven Kramer. Het is wel een medaille gewonnen, maar je hebt toch vooral verloren.

Zoonlief bleef zeker anderhalf uur buiten op het ijskoude terras onder een tafel zitten met de smoor in, terwijl wij binnen in de warmte van de Stube het einde van de skilessen gingen vieren.

Winterberg

Lees verder →

Aanrader – film: Call me by your name

Geplaatst op 28 januari 2018 door Rita Verduinjanuari 28, 2018

Film: call me by your name

Deze week ging ik naar de film met bovenstaande naam. Ik wist eigenlijk niet goed wat te verwachten, anderen hadden hem uitgezocht.

Call me my your name bleek een prachtigachtige film te zijn over een opbloeiende liefde tussen twee jongens in het jaar 1983.

Zo mooi. In alles, het spel van de hoofdpersonen, de enscenering, de muziek, belichting. Het is een film die vrolijk en droef tegelijk is. Die weemoedig stemt en hoopvol is ineen.

Goed nieuws

Het goede nieuws is dat de film nog maar net draait in de Nederlandse bioscopen, meest in het alternatieve circuit, dus jij kunt er ook nog naartoe.

Ik heb maar een advies: GAAT DAT ZIEN!

Lees verder →

Blindiaan (23) – Cadeautje

Geplaatst op 21 januari 2018 door Rita Verduinjanuari 21, 2018

Reageer

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Slecht weer

Het weer is in de Franse Alpen niet best. Het regent en pas boven 2200 meter verandert de regen in sneeuw. De wolken hangen zo laag dat je er dwars doorheen skiet. De temperatuur is zo opgelopen dat de sneeuw is veranderd in stroeve pap, tot op grote hoogtes.

Dat de sneeuw pap is geworden, weet ik niet als ik aan de eerste afdaling begin. Door de sneeuwbril waarop de regendruppels blijven hangen, zie ik niets. En wrijven helpt niet.

Ik moet naar beneden, maar voel de onmacht opwellen zodra het besef doordringt dat skiën best lukt als Blindiaan, maar niet in deze weersomstandigheden. Mijn zicht is zo slecht dat ik angstig word en met angst in de benen verkrampen de skibewegingen zodat goed naar beneden komen onmogelijk lijkt.

Tranen

Tranen van onmacht en frustratie druppelen aan de binnenkant van mijn skibril. Nu beslaat het kloteding ook nog.

‘Ik wil dit niet.’

‘Ik wil naar huis.’

‘Dit is alles, behalve leuk.’

Maar ik moet naar beneden. Er is die ijzeren skiwet. Als je de lift uit bent, kun je alleen maar naar omlaag.

‘Vroeger liet ik me door geen enkel weerstype weerhouden en nu jank ik als een klein, onmachtig kind.’

Op sleeptouw genomen

Lees verder →

Ruud van Gijzel

Geplaatst op 14 januari 2018 door Rita Verduinjanuari 15, 2018

In memoriam Ruud van Gijzel

10 maart 1959 – 4 januari 2018

~~~~

Deel I – Gezusters PTT

Op de middelbare school, als het leven nog oneindig is en vol geheime beloftes, zaten we in dezelfde Vwo-klas vanaf de tweede, Ruud en ik. Samen met nog 26 anderen, waaronder Famke, Dolf, Joep, Els, Roos, Cynthia en Herbert, in de tegenwoordige tijd bekend onder het pseudoniem ‘Bende van Negen’.

Postbezorger

Het was vóór de tijd van social media en toch ook weer niet, want wij communiceerden tijdens de lessen via afgescheurde stukjes papier met elkaar. Complicerende factor was dat Roos en Cynthia niet direct voor Famke en mij zaten, maar dat Herbert en Ruud ertussen zaten.

De papiertjes gingen heen en weer via hen.

Meestal via Ruud, want Herbert was altijd aan het opletten, dus die reageerde meestal niet op porren in zijn rug.

Op zeker moment noemde Ruud ons viertal de ‘gezusters PTT’.

Hijzelf was onze trouwe postbezorger. Hij deed het kreunend en steunend. Wat dat betreft is een smartphone wel zo makkelijk, die geeft geen kik.

Alfa-man

De briefjes gingen daarna heen en weer beginnend met: ‘van een zuster PTT aan mijn zuster PTT’. Of we zetten op de onbeschreven omgevouwen achterkant van het briefje: ‘via onze exclusieve bezorger PTT aan onze gezusters PTT’. Om de postbezorger te beletten al te veel mee te lezen, plachten we ghmschrft t gbrkn.

Hierboven het bewijs, en hieronder een zelfportret van Ruud. Getekend achterop een proefwerkvel van een proefwerk Biologie.