Blindiaan (22) – Levensles
avatar

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

levensles

De les van de vierkante centimeter

Ik zit hier en ik denk aan alles waarover ik kan schrijven en ik blijf zitten en ik doe niks. Ik kom tot niks. Ik wil wel schrijven, maar het resultaat is niks. Er zijn alleen vluchtige, genadeloze gedachten.

De tijd glijdt.

De tijd glijdt voorbij.

Ik leef op de vierkante centimeter en kijk naar het leven buiten. Ik ben de gevangene van dit lijf. Het nagelt mij vast in gemene geluiden en een troebele blik.

Mijn gedachten snijden gelijk een vlijmscherp mes. Ik snij door het leven en leg plakjes klaar voor wie het lezen wil.

Ik ben als ik schrijf.

Ik ben geworden wie ik was, maar aan wie ik voorbij leefde en wegstopte in de lades ‘straks’ en ‘later’.

Mijn levensles

Lees verder

Heel Holland Prakt – The origin of Hollandse Pot
avatar

Hollandsche pot

Dutch dinner in wintertime: Heel Holland Prakt

Last year in wintertime, I invited my FRISS colleagues from abroad for a dinner party at my house. My foreign colleagues are tech specialists and at that time we employed people from Egypt, Jordan, Russia, Canada, Slovakia and Italy.

I made them different Dutch hotschpots like boerenkoolstamppot, hutspot, zuurkoolstamppot and rauwe andijviestamp, in English respectively mashed kale, root stew, sauerkraut stew and raw endive stew: Heel Holland Prakt.

My objective was to explain to them where this kind of food originates from: the origin of Hollandse Pot.

I wrote a story about my own family that started a hundred years ago, right in the middle of World War I.

When leaving, everybody thanked the man-about-whom-I-do-not-write and me for our hospitality, but afterwards I didn’t hear anything anymore, so I thought, they probably must have found it a bit strange what I’ve been doing.

Hollandse Pot

On this picture not only the techies are captured, our sales people from abroad are also on the picture

Feedback

However, two weeks ago two of them independently from each other came back on this evening, both with a different scope.

Lees verder

Houd moed en van elkaar
avatar

Houd moed

24 december 2017

Het is een weemoedige dag. 

Mijn vader zou vandaag 88 jaar zijn geworden. Het is meer dan jammer dat wij zijn laatste verjaardag vierden in 2003, toen hij 74 werd. 

Dat wij zijn laatste verjaardag samen vierden die dag, wisten we niet. Hij stierf vier maanden later plotseling, aan een hartaanval.

Binnen een minuut was hij van een fitte zeventiger ineens veranderd in een dode pierlala. 

Schrik

Toen ik binnenkwam, amper een uur later, herkende ik hem niet. Ik dacht dat ik mijn oma zag die ik in de huiskamer van mijn ouders dood zag liggen.

Ik wilde wat zeggen, die zaterdagavond in 2004, maar er kwam geen geluid uit mijn keel. Ik was letterlijk met stomheid geslagen. 

Mijn stilte duurde tot de volgende dag, toen er een hesig gefluister uit mijn keel kwam en ik niet meer hoefde te schrijven wat ik bedoelde. 

Missen

Mijn lieve papa, ik mis hem. 

Vandaag niet per se meer dan andere dagen. 

Troostend is het besef dat hij altijd mijn vader zal blijven. Niemand anders neemt zijn plaats in of zal dat ooit doen. Hij is en blijft mijn enige vader, of hij er nou fysiek bij is of niet. 

Wat niet wegneemt dat ik hem ontzettend kan missen. 

23 december 2017

Lees verder

Uit de Steentijd – de medewerker Adrema
avatar

Medewerker Adrema

Uitgestorven functie

Sommige vanzelfsprekende functies uit het begin van mijn loopbaan bleken helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn. Ze zijn verdwenen. De vooruitgang maakte ze overbodig.

Zo was er bij de bank waar ik ooit mijn HR loopbaan startte, de medewerker Adrema.

Als ik terugdenk aan de medewerker Adrema, word ik vrolijk en ook een tikje weemoedig. Hoe dat zit, wordt duidelijk als je verder leest.

HR heette toen nog PZ en PZ was er in de periode die lag vóór de tijd dat hetzelfde P&O ging heten, kun je nagaan hoe lang dat geleden is, maar dit geheel terzijde. Ik werkte destijds als personeelsadviseur bij PZ op kantoor Den Haag.

De medewerker Adrema had een cruciale plaats in het zakelijke buitenlands betalingsverkeer, dat in die tijd net niet meer met de postduif ging, maar met lange formulieren met vijf doorslagen in vijf verschillende kleuren.

Doorslagformulier

Voor de millennials onder de lezers: een doorslag is een flinterdun stuk papier, voorzien van een laagje carbon, waardoor je, als je heel hard drukte met je balpen, of lekker harde aanslagen maakte met je mechanische typemachine, in een moeite door je formulier in een keer voor vijf verschillende gebruikers klaar kon maken.

Het was een wonder van efficiëntie, zo’n doorslagformulier.

Carbon is een spulletje dat werkt als de inktcartridge van een printer, maar dan eenmalig. Je kreeg er vieze vingertoppen van, van die formulieren met carbon. Je vingers zagen er net zo uit als bij een tatoeage, maar dan onbedoeld en niet aan de buitenkant, maar aan de binnenkant.

Carbon kon je wegwassen, wat een voordeel is ten opzichte van een tatoeage.

medewerker adrema

Medewerker Adrema

Lees verder

Blindiaan (21) – Diepte zien
avatar

Column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Diepte zien

Kun je nog diepte zien?

Het is ruim twee jaar geleden dat ik blind werd aan één oog.

De vraag die mij de afgelopen jaren het meest is gesteld, is: ‘je ziet zeker geen diepte meer?!’

Eigenlijk is het meestal geen vraag, het is eerder een stelling.

Ooit leerden we dat je twee ogen nodig hebt om diepte te kunnen zien en dat weten de meeste mensen nog. De vanzelfsprekende aanname is dat als je maar één oog hebt, je geen diepte meer ziet.

Mijn antwoord logenstraft dit vooroordeel voor eens en altijd: ‘Ik zie nog gewoon diepte’.

Ik weet niet hoe het werkt, maar mijn hersens organiseren de werkelijkheid nog steeds in 3D. Een enkele keer zie ik een laag stoepje over het hoofd waardoor ik onhandig struikel en bij het hardlopen in het bos ben ik extra waakzaam voor alles wat zich laag bij de grond bevindt zoals boomwortels en takken, maar dat is eerder ter voorkoming van een val dan omdat ik niet goed diepte zie.

Inleveren?

Hoef je dan met één oog niets in te leveren?

Eigenlijk niet.

Lees verder

Gefeliciteerd met je pensioen!
avatar

Gefeliciteerd met je pensioenPensioen is ver-van-mijn-bed

Binnenkort komt dat wat altijd de ver-van-mijn-bed-show was, heel dichtbij. De-man-over-wie-ik-niet-schrijf gaat met pensioen.

Ineens is ver-van-mijn-bed, letterlijk ín mijn bed. Binnen een half jaar heb ik een gepensioneerde in mijn bed. Lekker is dat.

Zijn laatste werkdag is donderdag 3 mei 2018. Dan klinkt het: ‘Gefeliciteerd met je pensioen.’

Dat is akelig dichtbij.

Of moet ik zeggen, dat is heerlijk dichtbij?

Thema pensioen

gefeliciteerd met je pensioenHet is een thema de laatste tijd, bij ons Dijkduintjes, dat pensioen. Er komen financiële vragen op je af en ongeveer honderdzesentachtigduizend keer achter elkaar de vraag: ‘Wat gaat hij doen?’

Hij weet niet wat hij gaat doen.

Niks. Dat gaat hij doen.

Helemaal niks.

Athans, voorlopig.

Zoveel is duidelijk.

Verder is er de tijd vóór 3 mei, waarin nog veel moet gebeuren, en is er de periode ná 3 mei, wat een groot zwart gat is. Dat is niet onprettig, maar wel een grote open vlakte van mogelijkheden.

De man-over-wie-ik-niet-schrijf kiest ervoor om zich niet op voorhand al vast te leggen aan allerlei bezigheden. Bovendien is hij een man die niet geschikt is voor allerlei activiteiten die misschien voor een ander wel een zekere bevrediging kunnen geven.

Het grote WAT

Lees verder

Kind in de lucht: vliegangst! 
avatar

Vliegangst

Vliegangst

vliegangstMijn meisjeskind zit in de lucht. Al 24 uur. 

We brachten haar weg naar Schiphol. Samen met de ouders van haar buurman in het vliegtuig.

We aten een burger bij de Burger King.

Ze checkten volautomatisch in, zonder tussenkomst van een personeelslid, tot en met de koffers aan toe.

Wij zwaaiden nog, en weg waren ze.

Mijn vliegangst kon beginnen!

En zo geschiedde.

Dertig uur

Zij kijkt films en eet dropjes die luisteren naar de naam zoethoudertjes. Leek me toepasselijk als je dertig uur in de lucht hangt. 

Misschien slaapt ze. Gezellig tegen haar buurman aan. 

Ik stel me haar weelderige blonde haardos voor, half tegen zijn donkere krullen. Samen in de lucht.

Wachtend op wat komen gaat.

Overgave.

Slapeloos

Lees verder

Pheidippidesloop 2017: een hele marathon in 7 stukjes
avatar

Start Pheidippidesloop 2017 van U-TrackStart van de 38e Pheidippidesloop. Opname: Ted van den Bergh.

Marathon in zeven etappes

Gisteren was weer het zover: de Pheidippidesloop 2017 stond op het programma. Bij dit jaarlijks terugkerende hardloopevenement loop je met een team van zeven personen een hele marathon.

Er zijn twee afstanden: de lange afstand, die niet zo heel lang is , namelijk 6,8 kilometer en de korte, die niet zo super kort is, namelijk 4,1 kilometer. De lange afstand wordt vijf keer gelopen en de korte wordt twee keer gelopen. Bij elkaar opgeteld precies 41,2 kilometer.

Parcours

Pheidppidesloop 2017

Foto: Fons Gennisse

Het parcours loopt door het mooie bosgebied van Amelisweerd, je weet wel het bos langs de A27 van de slogan ‘Wie het kleine niet eert, is Amelis niet weerd’. Met de aangekondigde verbreding van de A27 wordt er nog meer Amelisweerd ingeleverd, dus de jaren ’70-slogan kan weer uit de kast.

Dat bos dus.

Het bos lag er mooi bij.

Er was een felle wind, maar die had je tijdens de eerste anderhalve kilometer tegen terwijl je door het bos liep, dus de wind werd aardig afgezwakt door de bomen.

Wisselen

Het wisselen gebeurt op de Utrechtse atletiekbaan Maarschalkerweerd.

Lees verder

Blindiaan (20) – Zondag pillen-dag
avatar

Vervolg Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Dit verhaal is hier eerder gepubliceerd onder de titel thuisapotheek.

thuisapotheek

Complicaties

Het is alweer een tijd geleden dat ik schreef over de complicaties die zich voordeden in mijn blinde oog. We zijn vele pillen, druppels en ziekenhuisbezoeken verder en gelukkig gaat het goed. Als het blijft zoals nu, hoef ik niet bang te zijn dat ik mijn oog kwijtraak.

Het oog vraagt voorlopig wel de nodige medische zorg. Het bewijs daarvan is de thuisapotheek die ik aan pillen en oogdruppels in huis heb. Tot in de koelkast toe staat en ligt mijn voorraad.

Pillen

Ten tijde van de complicaties slikte ik elf pillen per dag. Daarvan waren er vijf specifiek voor de te hoge oogdruk. Van deze pillen werd ik moe, op het uitgeputte af. Het was echte rotzooi want tegelijkertijd moesten nier- en leverfunctie in de gaten worden gehouden.

Deze pillen mocht ik zelf afbouwen.

Dat klonk eenvoudiger dan het bleek te zijn. Een pil minder per dag leverde meteen een zwaar hoofd op. Het was net geen heuse hoofdpijn, maar fris was anders. Diverse pogingen om te minderen strandden op deze manier.

Eind november dacht ik nooit van de pillenzooi af te komen.

Lees verder