Van pakket-pret naar pakket-verzet
avatar

Geplaatst op door januari 12, 2019
2

pakket

Pakket-terreur

Is het jou weleens opgevallen? Je bestelt iets bij een webwinkel en daarna krijg je 23 mailtjes over de status van je pakket. Het is je reinste pakket-terreur.

Zelfs als je de aangeschafte waar in ontvangst hebt genomen, krijg je nog een mailtje waarin staat dat je pakket is afgeleverd, het liefst met de tijd erbij.

Hobby

Het is pakket-stress, een uit de hand gelopen hobby van marketeers en softwareontwikkelaars samen. Dat iets technisch kan, wil nog niet zeggen dat het toegevoegde waarde heeft voor mij als klant.

In marketing-taal: de ‘customer-journey’ is niet per se gebaat bij een voortdurende stroom aan status updates.

Het maakt niet uit of je iets besteld bij een Nederlandse of bij een buitenlandse webwinkel, allemaal zijn ze helemaal dolgedraaid waar het de status betreft van de levering van jouw pakket.

Een voorbeeld

Lees verder →

PanbosCross in een gesegmenteerd bos
avatar

Geplaatst op door januari 6, 2019
3

PanbosCross

447e PanbosCross

Vanochtend was het zover, de 447e PanbosCross stond op het programma. Deze cross is vorig jaar van naam veranderd, hij heette tot medio 2017 de Panbos Trimloop, maar het woord trimmen is zo goed als uitgestorven, alsook de mensen die daar aan doen.

Zonder innovatie geen vooruitgang, dus de aloude naam ging op de schop en ook de aanvangstijd werd veranderd, waarover straks meer.

Deze bosloop wordt iedere eerste zondag van de maand georganiseerd door mijn eigen atletiekvereniging U-Track. Dat was zo, dat is zo en dat blijft zo.

1982

447 : 12 = 37,25. Wat inhoudt dat de loop al 37 jaar en drie maanden worden georganiseerd. Omgerekend betekent dit dat in 1982, op 1 oktober, de Panbos Trimloop het licht zag.

1982, dat is lichtjaren her.

PanbosCross

Rondje

Lees verder →

Blindiaan (32) – Ee-vieze-rare-wat?
avatar

Geplaatst op door december 30, 2018
Reageer

Vervolg Column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Een langere versie van dit blog verscheen hier eerder onder bijna dezelfde titel.evisceratie

Evisceratie

Mijn blinde oog moet eruit. Ik ben vele behandelingen verder, en de dag die je dacht dat nooit zou komen, komt toch: ergens dit najaar krijg ik een evisceratie. Een ee-vieze-rare-wat?

Een evisceratie is een vriendelijk woord voor een oogverwijderingsoperatie. De oogbol blijft intact, de iris wordt weggesneden en via die opening wordt de oogbol leeggehaald, waarna er een kunststofballetje in wordt gedaan voor de nodige opvulling. Het oog wordt dichtgenaaid en wat er dan overblijft ziet er net zo uit als de binnenkant van je wang.

Gruwelijk.

Afschuwelijk.

Ik krijg een zombie-oog.

Ee-vieze-rare-wat?

Ik snap dat het niet anders kan, maar het gaat hier wel om een oog! Dat zit midden in je gezicht. Een oog verliezen, als metafoor voor de spiegels van je ziel, is jezelf kwijtraken, of in ieder geval de angst daarvoor.

Het was de afgelopen 3,5 jaar niet de bedoeling dat ik op weg ging naar een nep-oog, wat een leugenachtig alternatief is voor mijn eigen oorspronkelijke oog.

Ik voel me kwaad, verdrietig, wrokkig, en eenzaam.

Zombie-oog

Lees verder →

Gedenk te sterven (Memento Mori)
avatar

Geplaatst op door december 30, 2018
2

Gedenk te sterven

Memento Mori

De donkere dagen voor kerst zijn niet bepaald de dagen van Carpe Diem (pluk de dag), eerder van Memento Mori (gedenk te sterven). Ik heb weinig herinneringen aan de lessen geschiedenis op de middelbare school, ik weet nog wel dat het Memento Mori van de Middeleeuwen werd gevolgd door het Carpe Diem van de Renaissance (wedergeboorte).

De dag voor kerst is een soort gedwongen Memento Mori voor mij. Het is de dag dat mijn vader verjaarde. In 1929 kwam hij als kerstcadeau ter wereld.

Volgens zijn moeder zou hij altijd ‘un oenstrante kringe bluuven’[1].

Kerkhof

Deze week stond ik voor het ieniemienie-grafje van mijn vader. Niet dat mijn vader zo klein was, hij had een normaal postuur, maar hij is gecremeerd en daarna is de urn met zijn as erin begraven. Daarvoor heb je geen normaal graf nodig. Een postzegelgraf van een bij een meter volstaat.

Ik stond daar en dacht:

Je kunt beter verstrooid zijn dan worden.

Dit geeft wel ongeveer het niveau van mijn gevoelens weer als ik op het kerkhof ben. Ik vind er helemaal niks en dientengevolge vind ik een bezoek eraan een bezoeking.

Tweejaarlijks

Lees verder →

Blindiaan (31) – Oxycodon
avatar

Geplaatst op door december 26, 2018
2

Vervolg Column Blindiaan voor Vereniging oog-in-oog

Dit verhaal is hier eerder verschenen onder bijna dezelfde titel.

oxycodon pijnverslavend

Enige tijd geleden stond er een artikel in De Volkskrant over de toename van het gebruik van de sterke pijnstiller oxycodon in Nederland. De kop van het artikel luidde:

“De dokter als dealer: ‘In Nederland is allang sprake van een stille opioïde-epidemie’.

Steeds vaker worden in Nederland zware pijnstillers voorgeschreven, hoewel uit de VS bekend is dat ze te vergelijken zijn met heroïne. De Volkskrant sprak met vier patiënten die verslaafd raakten. ‘Als mijn vrouw de oxycodon niet had verstopt, was ik zo weer begonnen.’”

Herkenning

‘Hej!’, dacht ik op zijn Zweeds, ‘dat middel heb ik ook geslikt na de tweede retinale-cryopexiebehandeling.’ En ik slikte nog een variant erop: oxycontin. Daarnaast óók nog naproxen, waarvoor je een maagbeschermer moet slikken, en een dagelijks vloertje van paracetamol.

In de periode na de tweede cryopexie slikte ik 28 pillen per dag. Dat duurde niet maar een paar dagen, dat duurde bijna twee maanden en na die periode was ik weliswaar aan het afbouwen, maar was ik nog niet pijnstillervrij.

Als ik het artikel mag geloven, was ik tegen die tijd al dik verslaafd aan de opioïde middelen die ik in grote hoeveelheden naar binnen werkte.

Waarom voorgeschreven?

Lees verder →

Op díe fiets
avatar

Geplaatst op door december 23, 2018
2
Fiets

Randonneur

Mijn oude randonneur is toe aan vervanging.

Ik kocht hem toen ik zwanger was van de jongste en dat is alweer ruim 22 jaar geleden. In al die jaren deed hij trouw dienst. Of hij was uitgedost met of zonder kinderzitjes, of er wel of niet een fietskar of aanhangfiets was aangekoppeld of dat hij het alleen met mij moest doen: de fiets deed het gewoon, het was een trouwe diender.  

Het aantal lekke banden is op een hand te tellen. In al die jaren. Wat een te gekke en hoogst betrouwbare fiets schafte ik aan op mijn 37e. En wat zag ikzelf er nog strak en slank uit, maar dat geheel terzijde.  

‘Randonneur’ is trouwens een duur woord voor een vakantiefiets waar je met gemak 30 kilo bagage aan zou kunnen hangen, achter en voor, ware het niet dat er zodanig bezuinigd wordt op onderbroeken, handdoeken en keukengerei dat er in de praktijk om en nabij 20 kilo bagage meegaat.

Die fiets dus, die is toe aan vervanging. 

Aja. Op díe fiets.

Op díe fiets

Op díe fiets

Een nieuwe fiets

Een nieuwe fiets uitzoeken is doorgaans een feestelijke bezigheid, maar voor mij niet. Het afscheid nemen van mijn oude trouwe blauwe fiets valt me zwaar. Dat doe ik liever niet, ik ben gehecht aan het zacht roestende geluid op de achtergrond van het niet roestvrije staal.

Lees verder →

Blindiaan (30) – verlangen
avatar

Geplaatst op door november 26, 2018
Reageer

Vervolg column Blindiaan voor Vereniging Oog-in-oog

Dit blog is hier eerder verschenen onder een andere titel.

verlangen

Hardloopconditie

Hardlopen is fijn als je conditie goed is en je spieren en pezen zo sterk zijn dat je ze zonder problemen meerdere keren per week kunt belasten.

De laatste jaren heb ik meer niet dan wel kunnen hardlopen door de ellende met mijn blinde oog. Het gevolg daarvan is dat mijn conditie momenteel verre van benijdenswaardig is en dat mijn spieren en vooral de pezen minder belastbaar zijn. Een blessure ligt zo op de loer als je je fysiek niet goed kunt bijhouden.

Gevallen vrouw

Sinds ik met één oog hardloop, val ik nogal eens. Afgelopen zaterdag was het weer zover. Na de warming-up was ik zo’n beetje 50 meter op gang met de echte training en KLABAM! Daar donderde ik tegen de vlakte. Weer een boomwortel die verdekt stond opgesteld.

Het was alsof er een olifant ter aarde viel.

Wat een dreun.

Onelegant ook.

Opkrabbelend viel de pijn aan mijn beide knieën meteen op en die aan mijn linkerhand. Pas toen er bloed te zien was, keek ik naar mijn linker elleboog. Jawel, daar zat hij, de zoveelste schaafwond.

Lees verder →

Recensie: De avond is ongemak
avatar

Geplaatst op door november 25, 2018
4
De avond is ongemak © animatie: Merel Corduwener (illustrator) en Rens Wegerif (animator)

Droomdebuut

‘De avond is ongemak’ is het prozadebuut van Marieke Lucas Rijneveld. Het boek verscheen begin 2018. In 2017 debuteerde ze met de poëziebundel Kalfsvlies.

Beide publicaties vielen in de literaire prijzen; Marieke Lucas beleefde een droomdebuut in de Nederlandse letteren.

Prachtig en ongemakkelijk

‘De avond is ongemak’ is een boek dat tegelijkertijd prachtig en ongemakkelijk is. Ik heb het verslonden, het verhaal pakt je en de taal is prachtig. Het ongemak zit niet alleen in de titel, het hele boek is doordesemd van ongemak.

Al na een dikke week ben ik het boek gaan herlezen, iets wat ik zelden doe. Met het herlezen ben ik nog niet klaar. Reden om een recensie te schrijven, is dat ik iedereen die graag leest wil enthousiasmeren voor dit boek. Je zult er geen spijt van krijgen.

De eerste keer is het het verhaal zelf dat je voort jaagt; ik wilde per se weten hoe het zou aflopen met Jas, de hoofdpersoon. De tweede keer lukt het me beter om de zinnen goed te lezen en de taal beter te laten bezinken, die rijk is aan beelden, mooie formuleringen en geweldige vergelijkingen. Alleen al om de taal moet je Marieke Lucas lezen, wat een schrijftalent!

Verhaal

Lees verder →