#SixintheCity: startnummers ophalen
avatar

SixintheCity

Startnummers ophalen

Vandaag hadden we, naast vele sight-seeing plannen, vooral als opgave: de startnummers ophalen op het verlaten Westduitse vliegveld Tempelhof, aan de andere kant van de stad. Daarna was nog genoeg tijd over om van alles te ondernemen; het belangrijkste van vandaag was toch onze startnummers in bezit te krijgen.

De vrolijke vijf

5vande6

Hier staan wij nog vrolijk en onwetend van de gigantische commercie waar wij enige minuten nadien in worden gestort. Alles auf Deutsch, so ganz gründlich und gut organisiert.

In verschillende hallen was een overdonderend groot commercieel hardloopcircus ingericht, met schoenenshops, kledingshops, tassen- en tasjesshops, iPhonehoudershops, gelletjeshops, barefootrunningshops, sokkenshops en ga zo maar door.

Lees verder

#SixintheCity: FAQ!!!
avatar

SixintheCity

FAQ: everything you always wanted to know about #SixintheCity but were afraid to ask…

Voor alle nieuwsgierige lezers deze keer een FAQ (Frequently Asked Questions). Er zijn ons de nodige vragen gesteld de afgelopen dagen en weken. Deze worden hier openhartig beantwoord.

De FAQ is zo opgebouwd dat er geen lijn in zit.

1. Waarom lopen jullie hard?

Dit is een makkelijke vraag met een simpel antwoord: omdat we allemaal willen afvallen. Dit is in 80 procent van de gevallen de reden waarom vrouwen vanaf een bepaalde leeftijd überhaupt sporten. Dit is nog nooit uit onderzoek gebleken, maar het is algemeen bekend.

Wij wilden dus ook afvallen. De ene -10 kilo en de ander +5 kilo. Gemiddeld vielen we 1 kilo af. Tot nu toe. Dezer dagen eten we er gemiddeld 2 kilo aan dankzij herliche Kaffee und Kuchen.

2. Hoelang is een halve marathon?

Deze vraag kan serieus worden beantwoord en dan luidt het antwoord 21,0975 kilometer, maar kan ook metafysisch worden beschouwd. Dan is het de vraag hoe goed je eigen conditie is en je eigen relatie met een sport als hardlopen. In dat geval kan het antwoord zijn: ’terra-lang’, maar het antwoord kan ook zijn ‘een leuk echte marathon opwarmertje’. Voor ons 6’en is het eenvoudigweg en ordinair: ‘heel lang’.

3. Waarom heten jullie #SixintheCity?

Lees verder

#SixintheCity: even voorstellen
avatar

SixintheCity

Er was eens…

Er was eens… het plan om met een aantal U-Track loperessen mee te doen aan een grote buitenlandse loop. Maar tussen droom en daad stonden zoals vaak bezwaren in de weg en praktische wetten, zoals waar halen we de tijd vandaan om al die trainingskilometers te maken en welke loop kiezen we uit en en en…

Het plan was in 2011 snel geboren maar tot uitvoering kwam het niet. Tot najaar 2012.

Het besluit genomen

Tijdens onze vaste zaterdagochtend training was ineens het besluit daar: we gaan meedoen aan de halve marathon van Berlijn in het voorjaar! Het groepje dat echt mee zou gaan was razendsnel gevormd. Criteria voor wie wel en wie niet mee mochten hadden we niet, behalve dat we direct wisten dat we er ook een paar dagen sight-seeing Berlijn aan zouden koppelen. Een paar van ons is Berlijn-fan dus even wat meer van de stad opsnuiven was onvermijdelijk.

Alleen voor vrouwen

Lees verder

Afscheid van iemand
avatar

Iemand whappt dat het afscheid is gestart van de laatste oude ouder. Een ander nam al afscheid deze week. Dichtbij nadert eenzelfde afscheid. Heel dichtbij.

Iemand zegt dat het lijf eerder oud is dan de geest. Behalve als de geest in vergetelheid raakt dan leeft het lijf voort, zonder ik, zonder mij, zonder jij.  Ook dan kun je gelukkig zijn.

Iemand zegt dat oud worden gemakkelijk is maar oud zijn is dat niet. En zucht. Iemand zegt dat je alleen afscheid neemt. Niemand blijft over voor iemand.

Nog ben je sterk. Nog ben je.

Iemand whappt dat aanvaarding van afscheid mogelijk is. Het is de natuur.

Iemand schrijft woorden over afscheid en reist verder terug naar ooit. Iemand heeft haast met afscheid en vertrekt. Iemand gaat op een lange reis. Het is de natuur.

Iemand blijft over voor niemand. Afscheid is de natuur.

348

1 april 2013

Dienstbare ambitie: daar kom je verder mee!
avatar

Bobby & Ethel Kennedy

bob en ethel kennedyEen tijdje terug zag ik een documentaire over Robert ‘Bobby’ Kennedy. In de film was te zien hoe Bobby, als het kleine broertje van John F., bijna per ongeluk in het centrum van de macht terechtkwam. John was ambitieus, Bobby deed alles ‘to serve my country’.

Achter Bobby stond Ethel en ze kregen 11 kinderen. De film was gelardeerd met vele privé-opnames waarbij ik, naarmate ik langer keek, steeds meer naar Ethel ging kijken en steeds minder naar Bobby.

Ethel sprankelde, maakte plezier, sportte met overgave, organiseerde zich suf aan teaparty’s en was ondertussen volcontinu zwanger. Haar motto: ervoor gaan en winnen, winnen, winnen. Ze was super ambitieus in haar toewijding aan Bobby, zoals hij dat was aan zijn land.

Dienstbare ambitie

Want Ethel was vooral Bobby’s steun en toeverlaat. Haar toewijding voedde zijn ambitie en omgekeerd vervulde zijn succes haar ambitie. Verrassend genoeg waren beide naast ambitieus ook dienstbaar. Ik zag twee mensen die hun ambities realiseerden door dienstbaar te zijn.

Lees verder

Warm pleidooi voor een koude winter!
avatar

winterluchtSimmen

Het was koud en het blijft koud en iedereen loopt in meer of mindere mate te simmen dat het klaar moet zijn met de winter en de kou en het krabben en de winterbandjes om de autowielen en om het eigen lijf.

Ik wil daar een warm winterpleidooi tegenover stellen. Voor enkele van mijn favoriete activiteiten zijn kou, ijs en sneeuw nodig. De winter is zo slecht nog niet…

Schaatsen op natuurijs

Het enige seizoen waarin de kans bestaat dat je kunt schaatsen op natuurijs is, juist ja, de winter. Schaatsen op natuurijs is g-e-w-e-l-d-i-g. Op zijn slechtst is natuurijs in slechte staat, zijn er grote scheuren, vele bobbels en schaats je erover als over een groot tapijt schuurpapier. Dit komt maar zelden voor en als het zo is, is het meestal voor een kleiner stukje. Meestal is natuurijs gewoon goed, is het glad tot spiegelglad en zoef je er overheen met een noodgang of een slakkengangetje, dit laatste sterk bepaald door je eigen techniek, conditie en hang naar snelheid.

Ondertussen schaats je in de vrije natuur en kom je op plaatsen waar je normaliter niet kan komen, simpelweg omdat het waterlandschap in Nederland op zijn zachtst gezegd nogal volgebouwd is, tenminste, in het deel van het land waar ik woon.

Lees verder

Aurora Borealis – Noorderlicht – videoblog
avatar

Als er iets is dat ik ooit nog eens zelf zou willen zien is het het Noorderlicht. Zo sprookjesachtig. Ik ben niet gelovig, maar dit fenomeen lijkt niet van deze wereld.

Goran Strand

Prachtige recente video (17 maart 2013) van 3 minuten van fotograaf Goran Strand.

Joanna Lumley

Een video uit 2009 van 11 minuten waarin Joanna Lumley (Patsy uit Absolutely Fabulous) als reisleidster op zoek gaat naar het Noorderlicht. Haar uitspraak van het Engels vind ik geweldig en haar ontroering op het eind is niet gespeeld en zeer voorstelbaar: ‘We’ve got the whole business’.

Sterrenkundige

Lees verder

Overpeinzingen van een TweetDjeckDjunkie
avatar

tweetdeck-02-676x535Het nadeel van een verslaving is dat je verslaafd bent en dus ergens slaaf van bent. Ik ben de hoogsteigen slaaf van TweetDeck. Tussen overige slaafse junks ben ik te herkennen als TweetDjeckDjunkie.

Leesbaarheid

Op de iPhone, op de laptop, de eerste applicatie die ik start is TweetDeck. De overzichtelijkheid van de kolommen, het zwart met de witte letters en de gele kleur of onderstreping bij de hashtags en de accountnamen, dit alles is mij een lust voor het oog. En, niet onbelangrijk, Tweetdeck is óók zonder leesbril te lezen op de iPhone. Wat absoluut een groot pluspunt is als je leesbrilsterkte inmiddels is opgelopen tot plus drieënhalf, hetgeen minder confronterend staat dan +3,5.

Verliefd op de lampjes

Tweetdeck

Voorts ben ik verliefd op de oplichtende gele lampjes als er een DM of een mention binnenkomt. Jippie! Ik word genoemd. Hoera! Men is mij niet vergeten. Hoezee! Ik leef op TweetDeck, dus ik besta. Cogito TweetDeck, ergo sum.

Lees verder

Opvoeden als diffusie of osmose
avatar

Guust FlaterDe ouderlijke rol

In de periode dat je kinderen bij jou wonen, verandert je ouderlijke rol van verzorgend naar opvoedend en van opvoedend gaat het naar begeleidend waarbij je je kind iedere keer een stukje meer loslaat. Als het loslaten niet vanzelf gaat, doet je kind dat uiteindelijk zelf wel. Een kind groeit op om op eigen benen te staan en zijn of haar eigen pad te vinden in het leven.

Hoewel de eerste jaren belastend zijn omdat het zorgen voor kinderen veel tijd en aandacht vraagt, heb ik de latere jaren als intensiever ervaren omdat je niet meer alleen het heft in handen hebt. Je kind wordt meer en meer een eigenstandig persoon; je moet de zeggenschap over de ontwikkeling steeds meer delen met het kind zelf.

Bijzondere kinderen

Op mijn blog ‘Het Kind In De Klas’ kreeg ik hartverwarmende reacties. Soms ook met de veronderstelling dat het altijd moeilijk is om een bijzonder kind op te voeden. Natuurlijk is dat regelmatig het geval. Maar het opvoeden van ‘normale’ kinderen kent ook zijn moeilijke momenten.  Ik ervaar wel dat het opvoeden van onze autizoon heel anders verloopt.

Diffusie of osmose?

Voor mij is het grootste verschil dat de sociale ontwikkeling van onze oudste twee kinderen ogenschijnlijk vanzelf verloopt en zij veel sociaal gedrag vanzelfsprekend oppikken. Of het nu gaat om persoonlijke hygiëne, tafelmanieren of het functioneren in groepen, ze leren dat vrijwel zonder onze interventies. Door buitenshuis te functioneren leren ze allerhande sociaal gedrag zonder rechtstreekse opvoedingsaanwijzingen. Lees verder

De fase van de horrorseks (over sex op hoge leeftijd)
avatar

ouderenGetverderrie

Er zijn van die dingen waar je in het leven het liefst niets van wilt weten. Zoals bijvoorbeeld het besef, dat ergens in je puberteit ontstaat, dat je eigen vader en moeder, normaal gesproken toch heel keurige lieden, hét met elkaar deden in bed en misschien zelfs nog wel doen. Een gruwelijk besef.

Het liefst wil je dat gewoon helemaal niet weten. Net zoals een te veel aan informatie over het seksleven van je zus, je broer, je lievelingscollega en vooral die collega waar je een ontzettende hekel aan hebt, je niet gelukkig maakt.

Tongzoenen

Ik herinner me nog dat ik, toen ik een jaar of 13-14 was, getuige was van een innige tongzoen tussen mijn vader en moeder. Afgrijselijk. Ik was vast de enige puber op het Westelijk halfrond die een vader en moeder had die nog stonden te tongzoenen. ‘Willen jullie dat alsjeblieft niet hier in de kamer doen’, bracht ik tevergeefs uit. ‘Het is ónze kamer’, riep mijn vader terug en hop, verder gingen ze met hun noeste arbeid.

Sekslevens waar je niets van wilt weten

Verderop in het leven bleef ik het ongemakkelijke gevoel houden dat wordt opgeroepen als blijkt dat iemand waar je dat liever niet van wilt weten, ineens een seksleven heeft. Zeker als dat ook nog een niet alledaags seksleven is. Ik herinner me een secretaresse die een voorliefde bleek te hebben voor SM. ‘Ik wil dat helemaal niet weten’, riep mijn binnenste toen ze zich daar in een onbewaakt moment iets over liet ontvallen, maar mijn buitenste hoorde het braaf aan. Toch ga je daarna anders aankijken tegen je secretaresse als je dit soort dingen weet.

Lees verder