200 – tweehonderd

Zonder technische achtergrond een website inrichten, beheren en vullen, het is een regelrecht genot. Een genot dat zowaar een mijlpaal op deze druilerige vrijdag oplevert: vandaag is het 200e schrijfsel op dit blog een feit.

De eerste 100 haalde ik in de 12e maand, de volgende 100 vroegen 18 maanden, mijn blog is nu 30 maanden online. Als we dat extrapoleren naar het getal 300 dan haal ik dat in februari 2017. Als de opgetrede vertraging opnieuw mee moet wegen dan is het nodig het aantal maanden te vermenigvuldigen met een factor 1,5 en dan bereik ik de 300 pas na 27 maanden. We leven dan in december 2017.

In die maand vervalt het WW-vangnet van mijn kleine onderneming Verduin HR – Social Solutions. Dat is overigens een onbelangrijk detail dat verder niets te maken heeft met deze mijlpaal.

Cijfertjes

Wat bracht het blog mij, behalve 200 schrijfsels over van alles en nog wat?

31.700+ unieke bezoekers, wat niet evenzoveel verschillende personen zijn, want dat aantal ligt beduidend lager, maar toch een lezersschare waar ik blij mee ben. Die lezers leverden tezamen ruim twee keer zoveel ‘views’ op, namelijk 65.500+.

De topdag was 13 mei van dit jaar, toen er 456 views op een dag waren. De titel van het die dag gepubliceerde blog was: ‘Running Rita is back again’. Drama doet het goed op internet en daaraan heb ik de laatste maanden geen gebrek.

Google Analytics

In 2013 waren er ruim 7.800 unieke bezoekers, in 2014 12.750 en in 2015 is dit tot nu toe ruim 11.000. Het aantal reacties bedraagt in totaal 717 en het contactformulier werd ruim 30 keer gebruikt.

Mijn blog staat op enkele websites vermeld. De meeste doorkliks krijg ik via de website van atletiekvereniging U-Track en via de website van de NVVS, de Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden.

Andere aardige weetjes, dankzij Google Analytics: op donderdag wordt mijn blog het beste gelezen, met 18 procent van het bezoek, gevolgd door dinsdag met 16 procent. Het populairste leestijdstip is 20:00 uur in de avond.

Journaal? GTST?

Misschien dient mijn blog als vervanger van het Journaal, of wie weet, GTST? Of wordt het door de multi-tasker gelezen gedurende een van beide?

Ik zou deze informatie kunnen gebruiken door nieuwe verhalen te publiceren op donderdag of dinsdag om acht uur ’s avonds, maar ik ben geen marketeer en ik doe liever wat mijzelf het beste uitkomt dan wat het beste is voor het bereik.

Nadat een verhaal is geschreven, laat ik het doorgaans een of meer dagen liggen. Daarna publiceer ik het pas. Ik wil niet overhaast plaatsen en daar later spijt van krijgen. Ergens een nachtje over slapen helpt mij ook met allerlei andere zaken, dus ik heb mezelf verplicht enige tijd in acht te nemen tussen schrijven en publiceren.

Sommige verhalen komen niet af en blijven halverwege het schrijfproces een tijd liggen. Hoewel, ‘liggen’, ze zitten in mijn laptop of het zijn notities op de iPad of iPhone. De meeste ervan schrijf ik uiteindelijk wel af, soms door geheel overhoop te halen van wat er al ligt.

Hobby en meer

Het schrijven is voor mij zonder meer de leukste ontdekking sinds het hardlopen. Als ik schrijf over de minder leuke dingen in mijn leven, helpt dat zeker in de verwerking ervan. Je zou kunnen zeggen dat het bloggen daarmee een voor mij constructieve vorm van zelfhulptherapie is.

Daar is het me nooit om begonnen. Ik startte het blog omdat ik merkte dat ik meer te vertellen had dan 140 tekens per bericht op Twitter en het bloggen voor een sponsoractie, waar ik in 2012 aan meedeed, vond ik meer dan leuk.

Vorig jaar kwamen daar betaalde blogs bij voor High Tech Solutions. Ik verdien nu een deel van mijn inkomen met schrijven, het was niet mijn vooropgezette bedoeling, maar het is mooi meegenomen dat ik van mijn hobby een beetje mijn beroep kon maken.

Reacties

Sommige blogs roepen reacties op en die ontvangen is meestentijds enorm leuk. Ik moet ze modereren, en alleen onversneden reclame komt niet door mijn ballotage. De top 5 qua reacties:

22 – Vaatafsluiting in het oog
19 – Running Rita is back again!
17 – Het is zover: ik ben een bedrijf!
15 – 55 en werkloos
14 – De recruiter als nieuwe Petrus en De fase van de horrorseks (over seks op hoge leeftijd)

De techniek erachter

Mijn blog is gemaakt in WordPress, een systeem waarmee met name de Google zoekinstellingen makkelijk zijn in te stellen. De blogs die vaak worden gevonden, zijn:

1. Irritante Mouches Volantes en Mouches Volantes – reprise
2. Wat zie je nog na dat ooginfarct?
3. Hardlopen met onzichtbare tranen (over tinnitus en hardlopen)
4. De fase van de horrorseks (daar is ie weer…)

Wat maar weer bewijst dat er op internet veel wordt gezocht naar informatie over allerlei kwalen en op ‘sex’, zoals de meeste mensen het woord ‘seks’ schrijven.

Als je googlet op ‘hardlopen’, ‘blogs’ en ‘vrouwen’ vind je mijn blog op de eerste pagina met zoekresultaten, maar een echt hardloopblog is het zeker niet. Daarvoor schrijf ik te weinig over hardlopen. De categorie die ik het meeste gebruikte, is ‘allegaartje’, als tweede komt ‘HR’ en daarna ‘hardlopen/atletiek’.

Als de techniek faalt

Het hebben van een eigen website is ontzettend leuk, maar ik ben slechts een handige gebruiker en geen techneut. Als er iets écht technisch moet gebeuren, schakel ik mijn jongste zoon in, die heeft er geen opleiding voor gevolgd maar die begrijpt uit zichzelf hoe een website in elkaar steekt. Hij snapt bovendien wat er in helpteksten staat.

Helpteksten zijn voor mij abracadabra. Er staan onleesbare zinnen in met totaal onbegrijpelijke inhoud. Toen ik een zwaardere hostingfaciliteit moest aanschaffen omdat de site te veel geheugen nodig had voor het goedkoopste pakket, kreeg ik de opdracht een kopie te maken van de database alvorens ik de software en de database over kon zetten.

Ik was meteen in paniek.

‘Database, database? Heb ik een database?’

Zoon: ‘Ja, natuurlijk heb je een database.’

Met enige tegenzin begon hij aan het karwei om de website van zijn moeder eerst te back-up’en en daarna over te zetten. Ik snapte helemaal niks van wat hij aan het doen was en ging iets anders doen.

Na verloop van een ruim uur ging ik eens kijken hoe het ervoor stond.

Hij was aan het gamen.

Ik zei tegen hem, en ik klonk er beslist niet vriendelijk bij: ‘Je zou toch mijn database back-up’en?!’

Hij, met een zucht: ‘Jazeker.’

‘Je bent aan het gamen.’

‘Goed gezien.’

‘$%*#&….’

‘Hij is bezig’.

Op zijn tweede scherm liet hij zien dat er ergens in cyberspace razendsnel megabytes werden geteld.

Blozend droop ik af.

Nog ongeveer een uur verder, kreeg ik een appje: ‘hij is klaar’.

Mijn moederhart zwol van trots en blij keek ik naar mijn website die weer ongeschonden online was.

Hosting provider

Een paar maanden geleden ben ik van hosting provider veranderd (een hosting provider is net zoiets als je telefoon provider, maar dan voor websites). Opnieuw kreeg ik een helptekst waar geen touw aan vast te knopen was.

Deze keer vroeg ik: ‘Wil je een klein vakantiebaantje bij je moeder?’

Zoon: ‘Misschien.’

‘Mijn website moet worden verhuisd naar een andere provider.’

Drie uur later was mijn bankrekening een beetje leger, maar het genot van het hebben van een eigen website duurt voort!

25 september 2015